ENGINEERINGNET.BE - Met deze nieuwe methode (tot wel tien keer nauwkeuriger dan gps) zijn raketten mogelijk beter bij te sturen om ze weer op de juiste plaats te laten neerkomen.
Op termijn zou de methode ook te gebruiken zijn voor het opsporen van verloren gewaande objecten op zee, zoals de resten van een vliegtuigwrak.
Het experiment van het Nijmeegse en Eindhovense team, genaamd PR3 Space, is één van de geselecteerde projecten om deel te nemen aan het Europese programma REXUS. Dit is een initiatief van de Zweedse, Duitse en Europese ruimtevaartorganisaties.
Hierbij gaan jaarlijks twee raketten de lucht in, met elk aan boord zo’n vier tot vijf experimenten van studententeams uit verschillende landen.
De raket zal tussen 11 en 14 maart gelanceerd worden in Esrange, vlakbij Kiruna in het noorden van Zweden. Deze raket blijft naar verwachting zo’n vijftien minuten in de lucht en bereikt een hoogte van 80 tot 100 kilometer.
De door het studententeam ontwikkelde methode voor plaatsbepaling maakt gebruik van een techniek genaamd radio-interferometrie. Hierbij worden vanaf de raket met drie antennes radiosignalen uitgezonden met ieder net een andere frequentie.
Deze signalen worden op de grond door vijf grondstations rond de lanceerbasis opgevangen. Aan de hand van het faseverschil tussen de aankomende signalen, is de locatie van de raket te herkennen.
De locatie wordt 1.000 keer per seconde gemeten, waardoor deze tot op enkele centimeters nauwkeurig bepaald wordt – tot wel tien keer nauwkeuriger dan gps.
Nauwkeurige plaatsbepaling van raketten is technisch lastig vanwege de hoge snelheid van de raket – tot 1.500 meter per seconde – en het passeren van meerdere lagen atmosfeer.
Voor ruimtevaartorganisaties is dit experiment interessant, omdat het bij dit soort experimentele vluchten belangrijk is de raket tijdig bij te kunnen sturen, zodat de raket op de gewenste plek neerkomt.
