ENGINEERINGNET.BE - Organische elektronica bestaan voor het overgrote deel uit koolstofmoleculen. En dat heeft heel wat voordelen ten opzichte van de klassieke elektronica zoals de huidige tv’s, mobiele telefoons of zonnepanelen.
Zo is organische elektronica door hun samenstelling erg licht, flexibel en zelfs biocompatibel. Organische zonnecellen kunnen bijvoorbeeld even licht en oprolbaar zijn als papier en organische elektrische sensoren zijn zo dun en uitrekbaar dat ze kunnen dienen als een soort van elektrische huid.
Daar komt nog bij dat organische elektronica niet giftig is, waardoor in de toekomst organische elektronische toepassingen in het lichaam kunnen worden ingebracht. Denk hierbij aan sensoren die het glucosegehalte van diabetespatenten meten, of meer futuristisch, elektronische koppelingen tussen de hersenen en een computer.
Al jaren wordt er onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van deze organische toepassingen. Maar voor deze algemene realiteit kunnen worden, is er nog heel wat meer onderzoek nodig.
Op dit moment is de traditionele inorganische elektronica nog altijd veel efficiënter. Silicium computerchips zijn nog steeds vele malen sneller dan organische en een zonnepaneel van silicium wekt nog altijd meer energie op dan een zonnepaneel uit organisch materiaal.
Koen Vandewal: “We moeten de efficiëntie van organische materialen dus nog verbeteren. Daarvoor is het heel belangrijk om op moleculaire schaal veel meer nieuwe kennis te vergaren. We weten dat zelfs de kleinste veranderingen in de chemische structuur of een andere combinatie van moleculen invloed heeft op de prestaties van elektronica. Maar hoe deze processen precies in de kleinste details werken, weten we nog niet. En daar zullen we nu de volgende vijf jaar onderzoek naar voeren.”
Hij kan voor dit onderzoek alvast rekenen op een mooie steun van de Europese Onderzoeksraad. Zij trekken via een ERC-beurs 2,4 miljoen euro onderzoeksgeld uit voor dit project.
Vandewal: “Met dit geld zullen we binnen IMO-IMOMEC, het geïntegreerd onderzoeksinstituut van UHasselt en imec, binnen de onderzoeksdomeinen chemie, fysica en ingenieurswetenschappen samenwerken aan wat wij graag de ‘handleiding voor organische elektronica noemen’. In de chemische sector worden jaarlijks duizenden nieuwe moleculen gemaakt, maar welke molecule kan je het best gebruiken voor welke toepassing? Welke combinaties zorgen voor het meest efficiënte materiaal? Daar willen wij een antwoord op geven aan de hand van lasergebaseerde spectroscopische technieken.”
Over vijf jaar willen de onderzoekers dus meer begrip hebben over het mechanisme achter organische elektronica. En natuurlijk hopen ze hiermee ook de basis te kunnen leggen van gloednieuwe toepassingen, zoals nieuwe type sensoren, zonnecellen, fotodetectoren, of LED schermen.
