Wiebelend zwart gat sproeit jets van plasmagas

Een internationaal team van sterrenkundigen heeft een slecht uitgelijnd zwart gat ontdekt dat jets van plasmagas sproeit, die in minder dan een paar uur tijd van richting veranderen.

Trefwoorden: #aarde, #Australië, #Curtin University, #gas, #James Miller-Jones, #jets, #lichtjaar, #materie, #Nederland, #plasmagas, #radiotelescopen, #schijf, #ster, #straalstromen, #V404 Cygni, #Very Long Baseline Array, #zwart gat

Lees verder

research

( Foto: © ICRAR )

ENGINEERINGNET.BE - De zwiepende jets komen uit het zwarte gat V404 Cygni, dat zich op achtduizend lichtjaar afstand van de aarde bevindt.

V404 Cygni, in het sterrenbeeld Zwaan, werd voor het eerst geïdentificeerd als een zwart gat in 1989. Net als veel zwarte gaten, voedt V404 Cygni zich met een ster in de buurt. Het zwarte gat onttrekt gas van de ster.

Daardoor vormt zich een schijf van materiaal rond het zwarte gat. Ook worden er jets, straalstromen van energie en materie, gelanceerd vanuit een gebied vlakbij het zwarte gat.

De onderzoekers vermoeden dat bij V404 Cygni de schijf en het zwarte gat niet goed zijn uitgelijnd. Daardoor wiebelt het binnenste gedeelte van de schijf als een goedkope speelgoedtol. Het gevolg is dat de jets verschillende kanten opschieten.

Hoofdonderzoeker James Miller-Jones, via Curtin University verbonden aan het International Center for Radio Astronomy Research in Australië, stelt: "De jets veranderden in minder dan een paar uur van richting. Zoiets was nog nooit vertoond."

De onderzoekers bekeken het zwarte gat in de twee weken na 15 juni 2015. Ze gebruikten daarvoor de Very Long Baseline Array. Dat zijn tien radiotelescopen in de Verenigde Staten, op de Maagdeneilanden en op Hawaï.

Normaal gesproken maken die radiotelescopen één samengestelde afbeelding in vier uur. Maar omdat de jets binnen een paar uur van richting veranderden, was op de samengestelde beelden alleen een waas te zien.

Daarop besloten de onderzoekers om 103 losse beelden-met-korte-sluitertijd in een filmpje te zetten. Daardoor zagen ze het zwarte gat wiebelen en de jets alle kanten op schieten.

De onderzoekers vermoeden dat er meer wiebelende zwarte gaten zijn. Bijvoorbeeld als een zwart gat een ster vernietigt of als een superzwaar zwart gat zich heel snel voedt.

Bij het onderzoek zijn vier Nederlandse wetenschappers betrokken. Het gaat om Peter Jonker (SRON en RU), Elmar Körding (RU), Sera Markoff (UvA) en Thomas Russell (UvA).