ENGINEERINGNET.BE - International Car Operators (ICO) is een van de grootste autotransporteurs ter wereld. Via de havens van Antwerpen en Zeebrugge behandelen ze meer dan 2,5 miljoen auto’s per jaar voor zowat alle grote autofabrikanten en rederijen.
Het bedrijf verlaadt auto’s die per zeeschip binnenkomen en zorgt er daarna voor dat die bij de juiste verdelers terechtkomen. Bij die auto’s zitten almaar meer elektrische modellen die na enkele weken op zee hun batterijcapaciteit verliezen. ICO zocht een duurzame manier om die wagens bij te laden voor ze naar de showrooms vertrekken.
Samen met energiebedrijf Engie en havenbeheerder MBZ startte het bedrijf met de bouw van 11 windmolens van elk 4 MW op hun gigantische industriële site van Zeebrugge. De windmolens zelf zullen met hun bijna 60 meter lange wieken 150 meter hoog reiken.
Engie zorgt er ook voor het grootste ‘laadeiland’ in België. Elektrische voertuigen kunnen er aan 154 laadpalen met elk twee stopcontacten hun batterijen voltanken met stroom.
Om het ICO Windpark te koppelen met het hoogspanningnet deed de windparkbouwers een beroep op Fluvius. ‘ICO koos vooral voor onze expertise om elektriciteitskabels aan te leggen in een zeer complexe havenomgeving en die ook te onderhouden en beheren,’ zegt Willy Rombaut van Netbeheer bij Fluvius.
‘Het traject van de nieuwe klantencabine van ICO tot de elektriciteitspost van Elia was in totaal 4 kilometer, dwars door het havengebied en ook onder de dokken,’ legt Olivier Dewulf van Netuitbating bij Fluvius.
‘Gelukkig had Elia onder de dokken eerder al zeekabels voorzien waarop wij onze dubbele 36 kV-kabels (630 mm² alu) op konden aansluiten. Tegelijk legden we een nieuwe glasvezelkabel aan voor de communicatie tussen het windpark en de Elia-post, en vernieuwden we een verouderde 11 kV-kabel die een deel van het traject volgt.’
Aannemer Van den Berg (Besix) realiseerde de aanleg in minder dan 2,5 maand, waarbij het traject werd aangelegd met lange stukken kabel van 800 meter om veel mofverbindingen te vermijden.
Opvallend was ook dat daarbij een ‘kabelduw-techniek’ werd gebruikt, aangezien een trek-installatie de dikke kabels zou kunnen beschadigen omwille van de vele bochten.
