Software berekent besmettingsrisico op locatie
Onderzoek & Wetenschap 4/12/2020 8:35:02
Het model van TU Delft plaatst virtueel een ziek persoon in de ruimte en simuleert hoe snel de virusdeeltjes zich verspreiden, al naar gelang de lengte, longcapaciteit en nieskracht.
Nieuwe biosensor regelt automatische medicijndosering
Robotchirurgie met een nieuw magnetisch systeem
Genetische code SARS-CoV-2 snel op te sporen via deep-learning
Arteriële regeneratieve prothesen stap dichterbij
MegaBodies verbeteren Cryo-EM op VUB campus
VITO krijgt Europese accreditatie voor testen mondmaskers
>> Meer verwant nieuwsHandhaving van octrooirechten
Het Ingenieurshuis - Antwerpen
van 26/01/2021 tot 14/12/2021
New dimensions of adaptive manufacturing
B&R online event
woensdag 27 januari 2021
Alternatief fossiele brandstof voor stoomproductie
Webinar
vrijdag 29 januari 2021
Postgraduaat Vastgoedkunde
Leuven of Kortrijk
van 4/02/2021 tot 10/12/2021
Toekomst federaal energiebeleid
Webinar
woensdag 10 februari 2021
'Digital Twin' versterkt maakindustrie?
Online event
vrijdag 12 februari 2021
(19/1) Gimv verkoopt telecomspecialist OTN Systems
(19/1) VINCI Energies heeft Legendre Conveyors overgenomen
(15/1) Campine start nieuwe antimoonrecyclage
(14/1) Solvay lanceert waterstofplatform
(12/1) Zinksmelter Nyrstar installeert reuzenbatterij voor energieopslag
(11/1) Slimme radar in Gentse haven laat optimaal gebruik windturbines toe
>> Meer blikvangersENGINEERINGNET.BE - TU Delft hoopt dat ontwerpers en ingenieurs de software gaan gebruiken om voorspellingen te doen om te bepalen of bijvoorbeeld zitten in een vliegtuig, klaslokaal of restaurant veilig is. De plugin is waarschijnlijk in februari beschikbaar.
“Het doel van het model is om het risico op een virusinfectie in te kunnen schatten voor een specifieke locatie”, zegt simulatie-expert Wouter van den Bos.
“In plaats van een groot en ambitieus CFD (Computational Fluid Dynamics, ofwel door een computer berekende stromingen) project op te zetten, wat erg lang duurt, was onze strategie om een toevoeging voor al bestaande CFD-software te maken. Dit programma gebruiken CFD-engineers om de luchtstromen in een ruimte met deuren, ramen en ventilatie te simuleren."
Het model is een plugin die virtueel een ziek persoon in die ruimte plaatst en simuleert hoe snel de virusdeeltjes van die persoon zich verspreiden, gebaseerd op ademen, praten of hoesten. Die snelheid neemt toe naarmate zo iemand langer is, een grotere longinhoud heeft en harder niest of hoest. Om zeker te weten of de simulaties kloppen met de praktijk, valideert het team ze door middel van kwantitatieve visualisatie-experimenten.
“Ik maak zichtbaar wat onzichtbaar is”, zegt aerodynamica-hoogleraar Fulvio Scarano. Hij staat op van z’n stoel, hoest voor een scherm met stipjes met een camera erop gericht en laat vervolgens op zijn computerscherm zien hoe de druppels van zijn gekuch zich verspreiden.
“Ik vergelijk vervolgens of dit klopt met onze simulaties. Deze cross-check is cruciaal om te verifiëren of de simulatie alle aspecten van de werkelijkheid meeneemt."
Als alle bestaande gegevens aan de software zijn toegevoegd, kunnen de onderzoekers vervolgens gaan voorspellen wat het besmettingsrisico zal zijn. “Dan kun je op je computer, dus op een veilige manier, uitproberen wat er gebeurt als je bijvoorbeeld honderd studenten gedurende anderhalf uur bij elkaar zet in een collegezaal en er één van hen corona heeft", zegt Van den Bos.
"Ook wordt het model nauwkeuriger naarmate er meer bekend is over het virus, zoals informatie over de levensduur van het virus en hoeveel virusdeeltjes iemand ziek maken.” << (Lydia Heida) (foto: TU Delft)
Video: