Nanodeeltjes infiltreren ver in voedselketen
Onderzoek & Wetenschap 12/02/2021 9:01:58
Nanomaterialen kunnen veel verder doordringen in onze voedselketen dan tot nu toe werd gedacht, zo blijkt uit een nieuw ontwikkelde methode door het Centrum voor Milieuwetenschappen Leiden.
Blockchain als katalysator voor digitale transformatie van agrifood?
Nanodeeltjes infiltreren ver in voedselketen
Haalbare en betaalbare precisielandbouwtechnieken tot bij de teler brengen
Dakserre Agrotopia erkend als Europees living lab
Uniek resistentiegen tegen bladvlekkenziekte
Remote sensing ingezet voor meten buigzaamheid gewassen
>> Meer verwant nieuwsGeologie en geotechniek: ondergronds verbond
Online webinar
van 2/03/2021 tot 9/03/2021
Klimatisatie van gebouwen
Online
van 5/03/2021 tot 25/06/2021
Decanteercentrifuges
Online
van 9/03/2021 tot 10/03/2021
Belgian Offshore Days
Ostend Sea P’lace
van 17/03/2021 tot 18/03/2021
Ventilatie van gebouwen in de strijd tegen COVID-19
Live Webinar
dinsdag 23 maart 2021
Panel Building. Made Smarter
Online event
dinsdag 23 maart 2021
(25/2) Nieuw platform biedt correctere berekening CO2-voetafdruk
(25/2) ABO-Group neemt Frans sonisch boorbedrijf over
(23/2) Vier nieuwe Fabrieken van de Toekomst in België
(22/2) KU Leuven en Fluxys testen waterstofpanelen
(18/2) Belgische primeur: waterstof ingezet in Antwerpse industriële installatie
(17/2) Onderzoek: spectaculair omslagpunt in emulsies van water en olie
>> Meer blikvangersENGINEERINGNET.BE - Nanotechnologie vind je in steeds meer producten: van de chips in je computer tot de zonnepanelen op het dak, maar ook in de verf op je muren en in je zonnebrand- of dagcrème.
Nanomaterialen bieden technologische of cosmetische voordelen, maar er kleven ook nadelen aan. De deeltjes kunnen gemakkelijk in de natuur terecht komen, en het is nog onduidelijk wat hiervan de gevolgen zijn voor mens, dier en natuur.
Er is nu nog nauwelijks regelgeving voor het gebruik van nanomaterialen. Dat komt onder meer omdat ze lastig te meten zijn, legt Fazel Monikh van het Centrum voor Milieuwetenschappen van de Universiteit Leiden uit.
‘Bij andere chemicaliën meet je op basis van massa de aanwezigheid in de natuur of in een organisme. Maar dit zijn materialen, geen chemicaliën. Dus moet je rekening houden met de combinatie van chemisch en fysische eigenschappen, waardoor meten op basis van massa onvoldoende werkt.’
Monihkh en zijn team van internationale collega’s ontwikkelden daarom een nieuwe methode, waarmee nanodeeltjes individueel zijn te detecteren en te volgen in een organisme.
Toen Monikh die nieuwe methode gebruikte om nanodeeltjes te volgen door een voedselketen - van algen via zoöplankton naar vissen – deed hij een verrassende ontdekking.
De nanodeeltjes hoopten zich op het oppervlak van de algen op, waardoor ze in grote hoeveelheden in het zoöplankton kwamen. Vervolgens bleken de nanodeeltjes in het zoöplankton van vorm en grootte te veranderen.
Aten de vissen het zoöplankton op, dan gebeurde dat nogmaals. Hierdoor konden de nanodeeltjes zich heel anders door het lichaam verspreiden dan op basis van hun oorspronkelijk vorm was ingeschat. In de vissen bleken de deeltjes zich zelfs op te hopen in de hersenen, in hogere concentraties dan in andere weefsels.
Een zorgwekkende ontdekking, zegt Monikh. ‘Het betekent dat nanomaterialen veel verder in onze voedselketens kunnen doordringen dan we tot nu toe dachten.’
Daarnaast betekent het ook dat het nog ingewikkelder is om regelgeving te ontwikkelen. De nieuwe meetmethode die Monikh en zijn collega’s ontwikkelden, biedt wel perspectief. ‘Als we meer inzicht in het gedrag van deze materialen krijgen, kunnen we ook gaan werken aan veilige toepassing ervan. En dat is zeker nodig, nu we ons in middenin de nanotechnologische revolutie bevinden.’ << (Lydia Heida) (foto: tonaquatic19 - 123RF)