ENGINEERINGNET.BE - Binnenlocatiebepaling, ook wel indoor positionering genoemd, wordt frequent gebruikt.
Denk aan apps die je door een ziekenhuis gidsen, systemen die in een fabriek volgen waar machines of goederen zich bevinden, of toepassingen in musea, luchthavens en winkelcentra.
Maar er is een probleem: elk systeem is ontworpen voor één gebouw of situatie. Ze spreken een andere "taal", en werken niet samen met andere systemen.
Van de Wynckel: “Er bestaan veel verschillende technologieën, zoals Bluetooth, Wi-Fi of sensoren, maar ze zijn niet met elkaar gelinkt. Dat maakt het moeilijk om systemen te hergebruiken of om gebruikersgegevens op een veilige manier te delen.”
In zijn doctoraat ontwikkelde hij oplossingen om het probleem aan te pakken. Hij bedacht onder meer POSO, een soort woordenboek waarmee systemen locaties op een gelijkaardige manier kunnen beschrijven.
Ook werkte hij aan SemBeacon: een Bluetooth-systeem dat extra informatie toevoegt aan bakens (beacons), zodat apparaten beter weten wat ze precies detecteren, bijvoorbeeld 'dit is een nooduitgang' of 'dit is een rolstoeltoegankelijke ingang'.
Daarnaast ontwikkelde hij OpenHPS, een open en flexibel softwareplatform waarmee ontwikkelaars gemakkelijk nieuwe toepassingen kunnen bouwen die gebruik maken van verschillende technologieën tegelijk.
Een ander belangrijk deel van zijn onderzoek ging over ontdekbaarheid: hoe kunnen apparaten of gebruikers snel weten welke positioneringssystemen beschikbaar zijn op een bepaalde plaats?
Daarvoor onderzocht hij onder andere hoe je zulke diensten zichtbaar maakt via het internet, of via Solid pods, persoonlijke opslagplaatsen waarin gebruikers zelf beslissen wie hun locatiegegevens mag gebruiken.
Van de Wynckel: “Gebruikers moeten de controle houden over hun eigen gegevens. Zeker bij gevoelige locaties, zoals in de zorg of in woningen, is dat cruciaal.”
