ENGINEERINGNET.BE - Satellietonderzoekers Alessandra Menicucci, Stefano Speretta en Sevket Uludag van TU Delft ontwierpen en bouwden de satelliet zelf om te kunnen aantonen dat technologie op zo’n kleine schaal daadwerkelijk kan functioneren in de ruimte.
Deze satelliet, geheten DelfiPQ, meet slechts 5 bij 5 bij 18 centimeter. Uludag: “Alle systemen aan boord die ervoor zorgen dat de satelliet kan functioneren in de ruimte, denk aan antennes, hoogtemeters, en energievoorziening, zijn kleiner dan bij een normale satelliet."
"We hebben daarom ook alles zelf moeten maken: van printplaatjes tot micro propulsiesysteem, van reflectoren tot communicatiesysteem.”
Het belangrijkste voordeel van mini-satellieten, ten opzicht van de traditionele satellieten, is dat ze samen in een zwerm metingen kunnen doen waar grote exemplaren niet toe in staat zijn.
Kleine satellieten kosten veel minder, waardoor je er tientallen of zelfs honderden kunt lanceren. Ze kunnen vanaf meerdere locaties waarnemingen doen en gezamenlijk data verzamelen en verwerken.
Speretta: “Zo’n zwerm is ideaal voor aardobservatie, onder meer om klimaatverandering in kaart te brengen.”
Satellietzwermen kunnen in de toekomst mogelijk zelfs supersnelle draadloze breedbandverbindingen tot stand brengen.
Dit is de derde satelliet van TU Delft die daadwerkelijk naar de ruimte gaat. DelfiC3 was de eerste. Deze satelliet is inmiddels meer dan 12,5 jaar in de ruimte en nog steeds volop levend.
DelfiN3xt werd gelanceerd in 2013. Met deze satelliet is het contact recent weer hersteld.
Menicucci: “DelfiPQ meet iets minder dan de helft van een melkpak. Zijn zusjes waren nog iets groter dan een melkpak.”
DelfiPQ moet daarom nog een andere belangrijke technische vraag beantwoorden: is zo’n kleine satelliet wel vanaf de aarde te onderscheiden van een stukje ruimtepuin?
Op 14 januari om 11.21 uur is het het team in ieder geval gelukt om contact te krijgen met de satelliet.
