ENGINEERINGNET.NL - De Little Green Machine II zal gebruikt worden door onderzoekers in de oceanografie, informatica, kunstmatige intelligentie, algoritmiek, financiële modellering en sterrenkunde. De computer is ontwikkeld met hulp van IBM en staat bij de Universiteit Leiden.
De supercomputer genereert een rekenvermogen van ruim 0,2 Petaflops. Dat zijn 200.000.000.000.000 berekeningen per seconde. Daarmee evenaart de supercomputer het rekenvermogen van meer dan 10.000 normale pc's.
De onderzoekers maakten hun supercomputer door vier pc's met elk vier speciale grafische kaarten te verbinden via een supersnel netwerk. Projectleider Simon Portegies Zwart van de Universiteit Leiden: "Ons ontwerp is heel compact. Het elektriciteitsverbruik is slechts circa 1% van dat van een vergelijkbare supercomputer."
In tegenstelling tot voorganger Little Green Machine I gebruikt de nieuwe supercomputer geprofessionaliseerde grafische kaarten, die geschikt zijn voor grote wetenschappelijke berekeningen, en niet meer de standaard spelletjeskaarten uit de computerwinkel.
De machine is ook niet meer gebaseerd op de x86-architectuur van Intel, maar bevat de veel snellere, door IBM ontwikkelde, OpenPower-architectuur.
Sterrenkundige Jeroen Bédorf, verbonden aan de Universiteit Leiden: "De onderlinge communicatie tussen de kaarten is in het afgelopen half jaar enorm verbeterd. Hierdoor waren we in staat verschillende kaarten met elkaar te verbinden tot een geheel."
Voor de eerste tests simuleerden de onderzoekers de botsing tussen de Melkweg en de Andromedanevel die over ongeveer vier miljard jaar plaatsvindt. Een paar jaar geleden tartten de onderzoekers met deze simulatie de enorme Titan-computer (17,6 Petaflops) in het Amerikaanse Oak Ridge. "Nu kunnen we deze berekeningen zelf thuis doen," zegt Bédorf. "Dat is wel zo makkelijk."
Om de nieuwe, kleine supercomputer te testen, voerden de onderzoekers een simulatie uit van de botsing tussen de Melkweg en de Andromedanevel. Die botsing vindt over ongeveer vier miljard jaar plaats.
Little Green Machine II is de opvolger van Little Green Machine I uit 2010. De nieuwe kleine supercomputer is ongeveer tien keer zo snel als zijn voorganger die nu met pensioen gaat. De naam Little Green Machine is gekozen vanwege de kleine afmetingen en het lage energieverbruik.
Daarnaast is het een knipoog naar de in 1967 door Jocelyn Bell-Burnell ontdekte radiopulsar. Die pulsar, de eerste ooit ontdekt, kreeg de bijnaam LGM-1, waarbij LGM staat voor Little Green Men.
De bouw van de kleine supercomputer kostte ongeveer 200.000 euro en is financieel ondersteund door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek.
Aan de ontwikkeling werkten onderzoekers van het Centrum Wiskunde & Informatica, Universiteit Utrecht, Universiteit Leiden, TU Eindhoven, ClusterVision, Centrum Wiskunde & Informatica, en TU Delft.
