ENGINEERINGNET.NL - De brug is het eerste echte civieltechnische project waarin is gekozen voor 3D-printen van beton. De brug is 8 meter lang (overspanning van 6,5 meter) en 3,5 meter breed.
Omdat het de eerste brug is in zijn soort, hebben de bouwers de brug een paar weken terug beproefd door er een last van vijf ton op te plaatsen. Dat is veel meer dan de echte last die de brug gaat dragen.
De brug moet voldoen aan alle gangbare vereisten en is ontworpen om dertig jaar lang dienst te doen. Naar verwachting zullen elke dag honderden fietsers over de brug gaan. Hij is onderdeel van het project Noord-Om, dat voorziet in de aanleg van een nieuw stuk rondweg bij Gemert.
Een belangrijk detail dat de onderzoekers van de TU/e voor elkaar kregen, is dat ze een methode hebben ontwikkeld om stalen wapeningskabel te incorporeren, terwijl het beton wordt geprint. De wapening is het equivalent van de wapeningsnetten in conventioneel beton. Dit vangt de trekspanningen op, want beton zelf kan weinig trekspanning aan, maar staal juist wel.
Een van de voordelen van geprint beton is dat veel minder beton nodig is, doordat de betonprinter alleen daar beton neerlegt waar het nodig is. Elementen van geprint beton zullen daardoor in het algemeen hol zijn.
Bij conventioneel beton wordt een bekisting volgestort met beton, waardoor het massief is, en dus meer beton vergt. Dat leidt tot meer CO2-uitstoot, doordat meer cement nodig is, en bij de productie van cement komt veel van dit broeikasgas vrij.
Een ander voordeel van betonprinten is vormvrijheid. De printer kan elke vorm maken, met kleine details, terwijl conventioneel beton veelal plomp is doordat de vorm bepaald wordt door de mogelijkheden van bekisting. Bovendien wordt de tijd bespaard van het bouwen en afbreken van de bekisting en het vlechten van de wapeningsnetten. De onderzoekers denken dan ook dat betonprinten uiteindelijk veel sneller is dan beton storten.
Met de kennis die in het project is opgedaan, kunnen de onderzoekers nog grotere structuren ontwerpen en realiseren. Hun benadering is dat ze elementen printen en die daarna samenvoegen tot een groter geheel. Hierdoor kunnen ze structuren maken die groter zijn dan de afmeting van de printer.
(bron: TU Eindhoven)
Video:
