Belangrijke verbeteringen in meten met ultrageluid stap dichterbij

TU Delft ontwikkelt een ultrageluid-transducent, die tot 1000 driedimensionale beelden per seconde maakt, om bijvoorbeeld de stroming van bloed in de halsslagader zichtbaar te maken.

Trefwoorden: #ASIC, #driedimensionaal, #Erasmus MC, #geïntegreerd circuit, #halsslagader, #Martin Verweij, #piëzo-elektrisch matrix array, #TEE, #transducent, #TU Delft, #ultrageluid, #vaataandoeningen

Lees verder

research

( Foto: endomedion - 123RF )

ENGINEERINGNET.BE - ‘Deze mogelijkheid is van belang voor het uitwendig screenen van personen op mogelijke vaataandoeningen’, zegt dr. Martin Verweij van de Nederlandse TU Delft, een van de promotoren.

Het onderzoek is verricht door de TU Delft en het Erasmus MC en beschrijft een piëzo-elektrisch matrix array op een geïntegreerd circuit (ASIC).

Verweij stelt nadrukkelijk dat de ontwikkeling van de nieuwe transducer nog in volle gang is. ‘We hebben nog geen complete transducent, maar we hebben wel duidelijk aangetoond dat onze aanpak zeer interessante mogelijkheden op kan leveren.’

De ontwikkelde technologie is te gebruiken voor een volgende generatie ultrasound-apparaten die een real-time, driedimensionale visualisatie van verschillende organen mogelijk maken.

In het promotieonderzoek zijn twee specifieke toepassingen beschouwd: beeldvorming van de halsslagader en zogenoemde geminiaturiseerde transesofageale echocardiografie (TEE). Dit laatste betreft hartonderzoek via de slokdarm.

Door de ASIC in de probe te integreren, is het mogelijk om gebruik te maken van meer dan 1000 transducerelementen, ondanks een beperkt aantal elektrische verbindingen (256 verbindingen voor de meeste ultrageluidmachines).

De basis van een goed werkende transducer is een goed ontworpen transducer-element. In het best mogelijke geval vibreert het transduceroppervlak gelijkmatig, door de breedte van het element klein te maken ten opzichte van de dikte.

Het nadeel van een kleine elementbreedte is echter dat het uitgestraalde vermogen laag is. Om dit op te lossen zijn de elementen opgedeeld in kleinere subelementen. Simulaties laten zien dat het opdelen van een element zorgt voor betere prestaties.

Verder werd in het onderzoek een prototype transducer beschreven die als proof of concept dient voor een miniatuur 3D TEE-transducer. De akoestische prestaties van het prototype zijn getest in een watertank.

Dit toonde aan dat de technieken in dit prototype geschikt zijn voor gebruik in een 3D TEE-toepassing.