ENGINEERINGNET.BE - De huidige vleesproductie heeft een zware impact op het milieu. Voor diervoeder moet immers eiwit geïmporteerd worden, en dieren produceren een hoeveelheid mest die niet zomaar weg te werken is.
Eendenkroos, een drijvend plantje dat in vijvers, beekjes en grachten leeft, haalt voedingsstoffen zoals stikstof en fosfor uit het water. Die stoffen zet het plantje om naar eiwitten, die op hun beurt in veevoeder gebruikt kunnen worden. Zo wordt afval weer omgezet naar veevoeder.
Onderzoeker Reindert Devlamynck (faculteit Bio-ingenieurswetenschappen): “Heel wat afvalstromen uit de landbouw bevatten stikstof en fosfor, bijvoorbeeld de restwaters van viskwekerijen of mest van varkens en andere landbouwdieren. In Vlaanderen wordt nog steeds te veel mest geproduceerd om er de aanwezige velden mee te bemesten.
Omdat ook de landbouwgrond beperkt is, zochten we naar een manier om die grote hoeveelheid mest op een andere manier toe te dienen. Eendenkroos is een zeer efficiënte filter. Het kan per hectare 1.500 kg stikstof verwijderen. Ter vergelijking: een landbouwer mag volgens de wet maar 170 kg stikstof per hectare toedienen op een veld.”
Door ons mestoverschot te filteren met eendenkroos, is er 9 keer minder oppervlakte nodig voor dezelfde hoeveelheid mest in Vlaanderen.
Om te groeien, haalt eendenkroos stikstof en fosfor uit het water. Die voedingsstoffen worden in de plant omgezet tot eiwitten die noodzakelijk zijn in voeders. Eendenkroos bevat een hoog eiwitgehalte met een gunstige aminozuursamenstelling. Dat vertaalt zich in een eiwitproductie die hoger kan liggen dan die van in Brazilië gekweekte soja.
Dit onderzoeksproject, waarvan prof. Erik Meers (Universiteit Gent) promotor is, is een van de oplossingen die Europa ontwikkelt om zelf eiwit te produceren. Een groot deel van het eiwit in veevoeder wordt momenteel immers nog geïmporteerd, met een aanzienlijke milieu-impact als gevolg.
Devlamynck: “Een standaardrantsoen voor een varken bestaat uit energiegewassen zoals tarwe, maïs en gerst, en eiwitbronnen zoals soja-, koolzaad-, en zonnebloemschroot. Vooral de eiwitbronnen hebben een enorme impact op het milieu: bijna 80% ervan wordt door Europa geïmporteerd, voornamelijk uit Zuid- en Noord-Amerika. Steeds meer mensen eten vlees, dus er moet ook steeds meer eiwit geproduceerd worden.”
Op dit moment wordt de vraag naar eiwit ingevuld door steeds meer sojabonen te importeren. Dat zorgt ervoor dat regenwouden gekapt worden om plaats te maken voor sojaboonvelden, wat de biodiversiteit aanzienlijk doet dalen. Het transport van soja zorgt voor een stijging van de CO2-uitstoot, wat bijdraagt aan de klimaatopwarming.
De vertaling van het onderzoek naar de praktijk gebeurt in nauwe samenwerking tussen de Universiteit Gent, het INAGRO landbouw praktijkcentrum en betrokken varkenshouders. Hierbij is er een kleine pilootinstallatie gebouwd bij IVACO, het landbouwbedrijf van de familie Tolpe.
(bron en foto: UGent)
ACHTERGROND
Het onderzoek rond eendenkroos werd uitgevoerd in het kader van de Blauwe Keten. De Blauwe Keten is een project binnen het Interreg V-programma Vlaanderen-Nederland, het grensoverschrijdende samenwerkingsprogramma met financiële steun van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling.
