ENGINEERINGNET.BE - Tijdens de klimaattop in Glasgow zijn afspraken gemaakt om in 2030 gestopt te zijn met ontbossing in de tropen. Het monitoren van de hoeveelheid koolstof in bosgebieden heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld, wat kan helpen bij het analyseren waar bos wordt verstoord. Maar data over locatie en tijd zijn vaak ontoereikend.
Dat beperkt de bruikbaarheid ervan bij het bewaken van de gezamenlijke voortgang van bos-gerelateerde klimaatdoelen. Dit is met name het geval bij veranderingen in de vochtige wouden in Afrika, waar nog veel onbekend over is en die nog niet goed worden gekwantificeerd.
In de nieuwe studie hebben de onderzoekers gebruik gemaakt van een ‘near-real-time’ alarmsysteem voor ontbossing. Dit systeem maakt gebruik van radarsatellieten die onder alle weersomstandigheden werken.
Het onderzoeksteam heeft deze informatie gecombineerd met een nieuwe kaart die gedetailleerd de verdeling van bosbiomassa over de wereld toont. Dr. Johannes Reiche van Wageningen University & Research: "Op deze manier kunnen we hotspots aanwijzen van waar en wanneer er koolstofverlies plaatsvindt.”
“We hebben dit gedurende 2019 en 2020 in 23 landen geanalyseerd. Zo ontdekten we dat in de Centraal-Afrikaanse Republiek 75% van het jaarlijkse koolstofverlies plaatsvond in de eerste drie maanden van 2020. Terwijl de bossen van Madagaskar 89% aan koolstof verloren in de laatste vijf maanden van dat jaar."
Reiche: "Bossen zijn namelijk tijdens droge maanden beter toegankelijk. Activiteiten in het kader van landbouw en houtkap zijn dan makkelijker uitvoerbaar dan in het natte seizoen, als veel wegen onbegaanbaar worden."
Het in kaart brengen van koolstofverlies ten opzichte van locatie en tijd, leidt tot een transparantere, tijdige en efficiëntere duiding van veranderingen in de hoeveelheid koolstof in bosgebied.
Daarmee is het mogelijk om opsporing of het prioriteren van interventies ter plaatse in te plannen. Maar ook voor snellere inschattingen van de uitstoot van broeikasgassen, of bij het maken van vergelijkende analyses over grote gebieden.
Nieuwe datasets zijn gemakkelijk toe te voegen, en de methode is naar wereldwijde schaal uit te breiden. Reiche: "Dit biedt mogelijkheden voor een benchmarkbenadering, die het voor landen makkelijker kan maken om hun voortgang bij te houden van de in Glasgow en Parijs afgesproken klimaatdoelen.”
