ENGINEERINGNET.BE - Simmunext Biotherapeutics is een nieuwe spin-off van het Nederlandse Radboudumc, Radboud Universiteit en het Oncode Institure. Dit bedrijf ontwikkelt polymeren die kunnen fungeren als kunstmatige antigeen-presenterende cellen om het immuunsysteem te stimuleren tot het verkrijgen van een therapeutische respons.
Onderzoeker Carl Figdor van Simmunext werkt al geruime tijd met dendritische cellen. Dit zijn immuuncellen die antigenen presenteren aan T-cellen, die zich daarna richten op kankercellen die het antigeen uitdrukken waartegen ze zijn geactiveerd.
'Omdat je deze cellen van patiënten krijgt, kan de procedure heel moeilijk zijn. Soms is de patiënt niet in zo'n goede conditie, of is hij of zij immunosuppressief. Of we krijgen gewoon niet genoeg cellen. Het protocol was altijd variabel, omdat het materiaal dat we van de patiënten konden krijgen variabel was', aldus Figdor.
Samen met de afdeling chemie van de Radboud Universiteit heeft hij immunofilamenten ontwikkeld die gemaakt zijn van synthetische polymeren. Deze kunnen efficiënt immuuncellen geschikter en robuuster maken voor immunotherapie.
Van dezelfde soort polymeren, geheten polyisocyanopeptides (PIC), ontwikkelt moleculair chemicus Paul Kouwer van de Radboud Universiteit gels die erg geschikt blijken om menselijke cellen buiten het lichaam te kweken.
Kouwer: 'We weten al sinds de ontdekking in 2013 dat deze polymeren enorm veelzijdig zijn en ontdekken nog steeds nieuwe toepassingen. Dit materiaal levert nu ook in Simmunext een belangrijke bijdrage.'
De oprichting van Simmunext als joint venture van Oncode, Radboudumc en Radboud Universiteit betekent dat een decennium aan werk naar een volgend niveau wordt getild en dat er stappen worden gezet richting de kliniek.
'We willen een therapeutisch geneesmiddel ontwikkelen en dat is extreem duur, niet iets wat een academisch ziekenhuis zich gemakkelijk kan veroorloven. We hebben ook verschillende octrooien verkregen. Nu begint het echte werk', aldus Figdor. 'We moeten een grote stap zetten om dit naar de kliniek te vertalen en de komende twee jaar zijn cruciaal om dat te bereiken.'
