ENGINEERINGNET.BE - “Hypersonische wapens bereiken heel hoge snelheden, tot Mach 6 of wellicht Mach 10", aldus Ben Wilson, onderzoeker bij TNO. "Dit betekent dat er zeer weinig tijd is om ze te detecteren en uit te schakelen voor ze hun doel bereiken."
"Ook wordt dit bemoeilijkt door hun relatief lage kruishoogte. De grote wendbaarheid van hypersonische wapens zorgt er ook nog voor dat het moeilijk te voorspellen is waar ze zullen neerkomen."
Voor het ontwikkelen van technologie om interceptie van hypersonische wapens mogelijk te maken, neemt TNO deel aan het EU-project HYDIS2. In dit project werken partners uit meerdere Europese landen samen, waaronder ook Italië, Duitsland, Frankrijk en Spanje.
Er zijn goed onderbouwde vermoedens dat China en Rusland mogelijk al ver zijn met de ontwikkeling van hypersonische wapens. Europa heeft nog geen middelen om hypersonische wapens tegen te houden. Het is dus belangrijk voor de Europese veiligheid om hiervoor technologieën te ontwikkelen.
Wilson: “Een deel van ons onderzoek is gericht op de eindballistiek: de bestudering van de interactie van een projectiel met zijn doel. Als we ervan uitgaan dat het hypersonische wapen op tijd wordt onderschept, wat kunnen we dan doen om het uit te schakelen? Zodat deze bijvoorbeeld op tien kilometer hoogte ontploft, en niet een energiecentrale of militair vliegveld bereikt.”
“Voor ons onderzoek werken we met een unieke opstelling die in een bunker van TNO staat. Hiermee kunnen we goed nabootsten wat er gebeurt als het hypersonische wapen in aanraking komt met een verdedigingsmechanisme. We gebruiken daarvoor een ‘two stage light gas gun’. Dit is een bijzonder kanon dat op hypersonische snelheid onze concept-tegenmaatregel op een gesimuleerde dreiging afschiet."
"Voorafgaand aan het ontwerpen van mogelijke tegenmaatregelen, zijn bepaalde kaders opgesteld. Over bijvoorbeeld snelheid, lading en materialen. We weten al vrij zeker van welke materialen hypersonische raketten zijn gemaakt. Ze moeten licht zijn, anders zouden ze de hoge snelheid niet kunnen bereiken, maar ook sterk, om bestand te zijn tegen de enorme druk die op de raket komt te staan door de hypersonische snelheid."
"Door die hoge spanning is er waarschijnlijk relatief weinig impact nodig om de raket uit te schakelen. Met allerlei diagnostiek, waaronder röntgenapparatuur en highspeedcamera’s registreren en analyseren we van verschillende opties het resultaat van de interactie van de raket met onze verdediging. Wordt het wapen onschadelijk gemaakt of raakt het niet genoeg beschadigd?”
Wilson besluit: “Deze apparatuur kan ook voor andere doelen worden gebruikt, zoals ruimteonderzoek voor bijvoorbeeld het beschermen van satellieten en ook voor industriële onderzoeksvragen.”
Het HYDIS Consortium staat onder leiding van het Franse bedrijf MBDA als hoofdaannemer.
Deze bedrijven werken er aan mee: MBDA (IT), MBDA (DE), MBDA (SP), ROXEL (FR), Ariane Group SAS (FR), LYNRED (FR), ONERA (FR), Bayern Chemie (DE), TDW (DE), DLR (DE), OHB System AG (DE), Avio Aero GE Avio S.r.l. (IT), AVIO SpA (IT), C.I.R.A. (IT), Fokker Aerostructures B.V. (NL), Thales Nederland B.V. (NL), TNO (NL), THALES LAS (FR).
