ENGINEERINGNET -- Dit is interessant omdat het materiaal op afstand onzichtbaar lijkt. Het vertoont echter wel een sterke wisselwerking met lichtbronnen in de directe omgeving. Een mogelijke toepassing van deze licht-materiegolven is het verbeteren van de lichtemissie van led's.
Het materiaal waarin de onderzoekers deze golven, zogeheten golfgeleider-plasmonpolaritonen, hebben waargenomen, bestaat uit een specifiek patroon van zeer kleine metaaldeeltjes (nanodeeltjes) op een oppervlak dat licht uitzendt.
Deze nanodeeltjes verstrooien het invallende licht sterk, omdat het patroon dezelfde ordegrootte heeft als de golflengte van het licht. Normaal gesproken maakt de verstrooiing van licht een materiaal ondoorzichtig, maar door de koppeling van de metaaldeeltjes aan een optische golfgeleider is het nieuw ontdekte materiaal doorzichtig.
Bovendien versterkt de resonante wisselwerking tussen de lichtbronnen in de golfgeleider de emissie van licht. Hierin zit de link met ledtechnologie.
Wetenschappelijk betekent deze ontdekking een nieuw fenomeen voor de plasmonische nano-optica, omdat hieruit blijkt dat transparante golfgeleiders behangen met nanodeeltjes licht efficiënt kunnen uitzenden.
(GL) (bron: Engineers Online)
Op de illustratie: schematische weergave van de transparante lichtbron. (a) Meerlagige structuur gevormd door een glazen substraat (lichtblauwe laag), licht uitzendende golfgeleider (gele laag), laag van metalen nanodeeltjes (witte puntjes) en passivatielaag (donkergrijze laag). De blauwe straal is de lichtstraal die de doorzichtigheid van de laag demonstreert. (b) Bovenaanzicht van de laag metalen nanodeeltjes. De schaalstreep komt overeen met 0,0000003 m.
