ENGINEERINGNET.NL - Omdat scheuring van een aneurysma meestal dodelijk is, moeten patiënten met grote regelmaat op controle.
Door de nieuwe technieken zal de gemiddelde terugkeerfrequentie dalen, waardoor de kosten omlaag gaan. En ze kunnen helpen het aantal patiënten omlaag te krijgen dat tussen controles toch een scheuring krijgt.
In West-Europa hebben naar schatting 700,000 mensen een aneurysma. Dit aantal zal de komende jaren groeien, doordat de bevolking vergrijst en buikaneurysma’s vooral voorkomen bij oudere mensen. In Nederland kwamen in 2011 748 mensen om door scheuring van de buikslagader.
De huidige praktijk is dat artsen de status van een aneurysma bepalen op basis van een tweedimensionaal echobeeld, dat ze maken wanneer de patiënt op controle komt. Heeft de verwijding een doorsnede van 5,5 centimeter of meer, dan volgt een ingreep.
Maar uit de praktijk blijkt dat er mensen zijn met een veel grotere verwijding dan 5,5 centimeter waarbij geen scheuring optreedt, en er zijn mensen met een kleinere verwijding die toch scheurt.
Daarom gaan TU/e-onderzoeker Richard Lopata en vaatchirurg Marc van Sambeek van het Catharina Ziekenhuis technieken ontwikkelen, waarmee ze de sterkte van de aneurysmawand van individuele patiënten kunnen bepalen. Daarmee kunnen ze voorspellen hoe snel de verwijding zal groeien.
Ze gaan daarvoor driedimensionale echofilmpjes maken van meer dan 250 patiënten die regelmatig op controle komen voor hun aneurysma. Uit dit soort filmpjes kunnen de onderzoekers nu al de vervorming van de bloedvatwand zien, en de spanningen in de wand afleiden.
Met het nieuwe onderzoek kunnen ze straks ook afleiden hoe sterk de wand van de aneurysma is. De onderzoekers gaan de patiënten vier jaar lang volgen, om te komen tot een betrouwbaar model voor het voorspellen van de groei van een aneurysma. Ze maken gebruik van een speciaal 3D-echosysteem van Philips Healthcare.
In september gaat een speciaal aangestelde onderzoeker – een promovendus - aan de slag met de uitvoering. Het resultaat van het onderzoek zullen tabellen zijn waarmee artsen voor elke patiënt specifiek nauwkeurig kunnen bepalen wanneer de patiënt weer op controle moet komen.
Sommige patiënten zullen vaker op controle komen, maar per saldo zullen er juist minder controles zijn. Doordat artsen de kritische gevallen scherper zullen volgen, en dus tijdig kunnen ingrijpen, zullen onverwachte scheuringen minder optreden. Deze effecten worden pas realiteit nadat het onderzoek is afgerond, benadrukt Van Sambeek. “De huidige patiënten en de deelnemers aan het onderzoek hebben er dus nog geen voordeel van.”
Op termijn kan het onderzoek er zelfs toe leiden dat aneurysma’s niet standaard behandeld worden bij 5,5 centimeter, maar op basis van de sterkte en de belasting van het verwijdde bloedvat. Daardoor worden de ingrepen veel gerichter. Het duurt nog wel even voor het zover is, verwachten de onderzoekers, want de methode moet zich eerst zeer goed bewijzen.
CZE en de TU/e krijgen van Stichting Lijf & Leven 450,000 euro voor het onderzoek, en dragen zelf financieel en in natura bij.
