ENGINEERINGNET.BE - “Het gaat niet louter om de betere technologie. Je product moet een reëel probleem oplossen.” Zo ging de spin-out PickIt in 2016 van start als productbedrijf. Het zet een 3D-robotvisieplatform in de markt.”
Telkens een robot aan een camera gekoppeld werd, was het programmeren. Niet elk bedrijf heeft daarvoor een specialist, meestal zijn er wel generalisten die de juiste tools bijeenzoeken om het probleem op te lossen.
“Zo kwam PickIT snel tot ‘productiseren’. Het vergt heel veel keuzes maken, dingen doen, niet doen … De markt vertelt je niet altijd alles.” Pickit schuift naar 4 miljoen euro omzet. Intermodalics maakt iets meer dan 1 miljoen euro omzet.
Raketten, vuur, vuurwerk
Hij wist onmiddellijk dat hij ingenieur zou worden. Raketten, vuur, vuurwerk … Hij reet klokradio’s open om te zien hoe het er van binnen aan toe ging. Aan tien soldeerde hij elektronicabordjes vol. Hij was geabonneerd op Elektor. In het middelbaar kreeg hij van pa een computer en hij sloeg aan het programmeren. Basic. Het fascineerde hem dat hij de computer kon laten werken.
“Voor mij was dat hét van hét.” De toelatingsproef voor burgerlijk ingenieur overtuigde niet “dus deed ik industrieel. Ik heb er geen seconde spijt van.”
Hij volgde werktuigkunde met de optie automatisering. En regeltechniek, en kinematica … Na vier jaar was hij nog niet klaar om te gaan werken. Hij twijfelde over lucht- en ruimtevaart in Delft “maar nóg eens drie jaar erbij was me te lang. Ik schreef me aan de KULeuven in voor Master AI. Op één jaar.”
Hij implementeerde eerder al neurale netwerken, maar daar schreef hij zijn eerste robotsoftware: de voorwaartse kinematica van een robotslang “met meer dan zes vrijheidsgraden.” In Open GL. Hij leerde er prof Herman Bruyninckx kennen.
“Die geloofde in open source software en ik ook. Hij probeerde een team rond software uit te bouwen en bood me een doctoraat aan in het roboticalab. Bruyninckx veranderde daarmee mijn leven.” Soetens ging ervoor.
Orocos
Die eerste millenniumjaren groeide en bloeide open source software. Soetens ontwikkelde voor zijn doctoraat de Orocos open robotsturingssoftware. Orocos verbindt externe tools of sensoren met de robotsturing.
“Dat alles moet georkestreerd en geharmoniseerd worden. Twintig jaar geleden was dat een grote uitdaging.” Aan elke sensor hangt een specifiek blok, dat praat met een centraal blok dat verbonden is met de robot en in real-time het traject van die robot bepaalt. “Orocos verzorgt heel wat complexiteit die echter niet aan elke robotbouwer is besteed.”
Hij sprokkelde mee aan de ‘Kinematics and Dynamics’ bibliotheek van de universiteit. “Die bib werd de meest gebruikte ter wereld.” Het Amerikaanse Willow Garage wou toen zo snel mogelijk een groot open source framework voor robotica uitbouwen en gebruikte daarbij de Leuvense kinematicabibliotheek.
“Het resulteerde in een Cambrische explosie van robotica.” Soetens gooide ondertussen lijntjes uit, onder andere naar het Duitse Fraunhofer en het Franse Laas-CNRS (Laboratorium voor Analyse en Architectuur van Systemen) in Toulouse. “Iedereen bleek bereid samen te werken.”
Zijn eigen opzet was de ontwikkelde software bij bedrijven in de industrie te krijgen. In zijn derde doctoraatsjaar werd hij daarvoor door Flanders Make gesponsord. “Ik stak heel veel tijd in het uitrollen van onze software in machines.”
Flanders' Mechatronics Technology Centre (FMTC) wierf hem twee jaar extra aan om zo’n robots uit te zetten in Vlaanderen “maar we hadden te weinig impact. Uiteindelijk werkte ik voor nauwelijks een handvol bedrijven. Dat was me niet genoeg.”
Starten met nul klanten
Hij deed een beroep op zijn ruime netwerk en wist op een maand tijd drie bedrijven te vinden die hem wilden sponsoren om robotsoftware te schrijven. De kersverse zelfstandig consulent had nog een parttime job aan de KU Leuven als vangnet. “De projecten die ik wou doen, waren echter te groot voor mij alleen. Dus zocht ik anderen die het ook konden.”
Hij had Ruben Smits leren kennen die nog gesleuteld had aan de integratie van Orocos RTT en ROS bij Willow Garage en doctoreerde bij Werktuigkunde in Leuven. Met Ruben en zijn eigen spaargeld richtte hij in 2010 Intermodalics op. Ruben zou implementeren, terwijl Soetens eerder de commerciële weg opging.
“Niet dat ik een commercieel profiel ben, maar ik kan wel iets op de rails zetten, visies uitbouwen, ideeën overdragen en mensen warm maken. We startten met nul klanten.”
Van stapel met PickIt
Intermodalics mikte met zijn maatsoftware op industriële robots, op bedrijven die iets wilden automatiseren, voor zichzelf of om het door te verkopen. “We gingen meteen internationaal.”
Het co-ontwikkelde in 2014 de Neopter voor luchtshows met zwermen drones. Het programmeerde drones om de elektriciteitsleidingen van Elia inspecteren. Het boog zich over robots die in de Colruyt winkel testreden. Het gaf softwareondersteuning aan NASA om satellieten uit de ruimte te plukken en van nieuwe brandstof te voorzien.
“We supporteren er de robots op de grond om op voorhand de operaties te simuleren. Alles loopt er op real-time software met krachtencontrole in milliseconden. Met meer dan 50 robots die tegelijk aan de slag gaan om er gewichtsloosheid te simuleren, is het zowat de grootste installatie van Orocos ter wereld.” Niet helemaal waar, beseft Soetens.
“Orocos zit namelijk ook in PickIt en daarvan zijn er ondertussen al meer dan 1.000 geshopt, over de hele wereld.” Daarvoor moeten we even terug in de tijd. “We hadden twee grotere klanten in San Francisco. Beide werden opgekocht door Google.” Project Tango gebruikte computervisie van mobieltjes om hun relatieve positie in de omgeving te bepalen. “Wij waren in 2014 het grootste externe team dat aan de Augmented Reality software van Google werkte.”
Tango werd naderhand ARcore voor Android. Als servicebedrijf had Intermodalics echter geen geld voor productontwikkeling. Robotica boomde. Robots kregen extra tools mee. “Er lagen kansen om het gebruiksgemak van die combinaties te verbeteren. Al heel snel rolden we de camerabusiness in. Hoe maak je operaties met 3D-visualisaties van bin picking, bijvoorbeeld, webgebaseerd? Focussen op de ‘ogen’ van de robot, gaf ons een enorme groei.”
In 2016 zetten Soetens, Smits en Bert Willaert samen PickIt op. Het nieuwe PickIt bracht een hardware-software 3D-visieplatform voor robottoepassingen naar de markt. Mede-oprichter Willaert werd er CTO. “We slaagden er met PickIt in ons eerste miljoen euro te realiseren met eigen en generieke middelen.”
Daarmee kende Intermodalics een mooie waardering. In 2018 brachten Urbain Vandeurzen (LMS, Smile Invest) en PMV samen 2,5 miljoen euro vers kapitaal in. “Wij hebben hier ons ecosysteem en willen dus hier blijven. De enige manier om dat te realiseren is dan ook om meer business te draaien. In de VS kan je op de ‘hoop’ spelen, markt potentieel … maar hier moet je heel hard ‘revenue driven’ zijn. Dat zijn we dan ook.”
Internationaal
Intermodalics, was van bij de start erg internationaal gericht. PickIt idem dito. “Het had al 50 PickIts verkocht waarvan nul in België.” De business zat in Zuid- en Oost-Europa, Azië, de VS … Vandaag is PickIT’s sterkste markt Zuid-Korea. “Er werkte hier een Koreaan. Die stuurden we in 2019 naar Zuid-Korea om er PickIt te verkopen.”
Elke robotcel is anders. In de productieketen gebeurt er aan elke cel iets anders. Hoe kan je iets productiseren waarbij het steevast nodig is het product aan te passen aan de specifieke case? Het is telkens een enorm zoeken naar de juiste puzzel. “Dat vertraagt de productisering. Tegelijk wilden we niet in de val trappen om het Zwitser’s zakmes te ontwikkelen dat alles kan, maar tegelijk een heel complex product is en een enorme investering vergt.”
Anderzijds “als dit te gemakkelijk was geweest, had ik hier waarschijnlijk niet gezeten. Ik heb die uitdaging wel nodig. De complexiteit kent ook voordelen. We spelen mee met de wereldtop. We zijn wereldtop. De concurrentie heeft schrik van ons.” PickIt is volledig eigen IP.
“We leveren niet de software zelf. Wel een industriële computer, een black box, waarop software voorgeïnstalleerd is. Er loopt één kabel naar de laptop, één kabel naar de robot en één naar de camera. Wij stellen alles een eerste maal in en … draaien maar.” De klant beschikt over een mooie visualisatie waarop kleine aanpassingen onmiddellijk duidelijk zijn.
PickIt grijpt kansen met grijper
“Met PickIt focussen we op waar onze klant vastloopt en dat probleem gaan we oplossen. Maar als de juiste grijper niet bestaat, krijgen wij evenmin het visiesysteem ervoor verkocht. We bouwden dus onze eigen grijper voor één soort applicatie in de metaalbewerking. Die verkopen we ook aan onze klanten. Dat inspireert dan weer andere klanten”, aldus Soetens.
“Maar we zullen wellicht niet nog meer grijpers bouwen.” PickIT is ondertussen verankerd in de pickingmarkt en breidt uit naar inspecteren, verlijmen … “De klemtoon ligt op robothandelingen die we kunnen versnellen. Dat blijft de missie.” Veel PickIts lopen in ‘vuile’ omgevingen: laswerken, smederijen … “Onze camera’s houden ook daar stand mits men ‘het vensterke schoonmaakt’.”
Het doet geen medische beeldvorming of onverpakt voedsel waar de apparatuur naderhand ondergespoten moet worden. “Daarbuiten is het de missie het superieure product te zijn en te blijven.”
Intermodalics schuift ondertussen naar mobiele robots -met Lidar en 3D camera’s- voor industriële omgevingen. De betrouwbaarheid van de robot is er cruciaal. “Die moet altijd aan het werk zijn. De drijfveer in robotica moet superioriteit, betrouwbaarheid, efficiëntiewinst zijn.”
Coronadip
Corona had een serieuze impact op beide bedrijven. De grootste klant van Intermodalics cancelde zijn project. “Het project moest een game changer worden, maar werd volledig opgedoekt.” PickIt opende net de vleugels om internationaal te gaan. In 2019 trok een medewerker naar Korea. Soetens verkende een kantoor in China en had net de geknipte persoon gevonden voor America.
“Die man zat in de VS, keerde terug naar Europa om te skiën… Corona brak uit en hij mocht de VS niet meer binnen. Hij zat hier een jaar vast.” PickIt, dat het hebben moet van face-to-face contact om klanten ter plaatse te overtuigen, moest negen van de 34 medewerkers ontslaan. Dat zorgde voor onenigheid in het management team dat zelf van vier naar twee terugviel. “Nadat het allemaal in bloei kwam, stond het tegelijk overal in brand”, zegt Soetens.
“Wij trokken het een jaar met twee. Nu komen we pas terug op hetzelfde peil als vóór Corona. Het uitsplitsen van de twee bedrijven heeft alleszins mijn levenskwaliteit verbeterd.”
Sinds de nieuwe VP of Sales en de nieuwe CEO van Pickit doet hij 40, maximaal 50 uren per week. Daarvoor, toen hij zelf beide bedrijven draaiende hield, klopte hij 50 à 60 uren per week. “Het mocht voor mij gebeuren.” Sinds het bedrijf eigen mensen aan de slag heeft in Korea en de VS kan het ook met minder reizen.
Hard werken
Hard werken schrikt hem niet af. “Ik kan pas ontspannen als ik heel hard gewerkt heb. Ik heb werk nodig! Dat is nu niet anders. Ik zoek werk, opportuniteiten … Wat willen we volgend jaar bereiken? Welke acties zijn daarvoor nodig? Hoe meten we de vooruitgang?”
Dat leidt vrijwel vanzelf tot de opmerking dat je als jong bedrijf het lijntje niet té ver mag uitgooien. “Je mag als bedrijf niet te vroeg zijn. Het gaat er om op het juiste moment het juiste probleem op te lossen.” Internationaliseren is een strategische keuze. België is té klein. “Hadden we het niet gedaan, dan waren we er niet meer”, stelt Soetens.
De beperkte middelen dwongen ons om zeer efficiënt te zijn. “Iedereen moest resultaat bereiken. Dat deden ze ook. Daar ben ik trots op.” De ‘juiste’ mensen aan boord hebben, is zijn credo. “De eerste aanwerving is voor een start-up super belangrijk. Zoek naar complementariteit, hield ik me voor. Er hangt teveel van af.” Vandaag de juiste mensen aanwerven, is niet gemakkelijk. “Het vraagt tijd maar is ‘doenbaar’. Robotica heeft dan ook nog steeds een bijzondere aantrekkingskracht.”
Steevast zijn er stagiaires (lokale studenten) aan de slag maar ook ‘interns’ die van veel verder komen. “Zou ik het opnieuw doen? Ik zou het zeker opnieuw doen!” Ondertussen is de wereld wel veranderd. “Inderdaad. AI is eating the world”, stelt Soetens. “AI is de nieuwe locomotief. De ‘demand’ zit volledig in die hoek. Dat zal niet stoppen. We zullen modellen maken, neurale netwerken …”
Kortom, hetzelfde als twintig jaar geleden, dus, maar dan wel op een heel ander niveau. Hier maakt een Chat GPT nog niet het grote verschil. Medewerkers gebruiken het wel om er hun product mee te verbeteren.
“Het volgende probleem zijn wellicht de transformatoren die al die chips moeten voeden. Maar ook daarvoor vindt de technologie wel een oplossing.”
