ENGINEERINGNET.BE - De conclusies zouden een invloed kunnen hebben op de behandeling van patiënten met metastatische borstkanker. Het gaat hier om een van de eerste studies gebaseerd op de analyse van meervoudige metastasen verkregen tijdens de autopsie van patiënten.
Tot op heden berustte de keuze van de behandeling van metastasen op de analyse van de primaire tumor. Een beter begrip van de metastatische ziekte was cruciaal om ze zo goed mogelijk te kunnen behandelen.
Jammer genoeg was een onderzoek van de verspreiding van borstkanker, van de primaire tumor tot de metastatische ziekte, bijna onmogelijk omdat hiervoor de analyse nodig was van alle metastasen van de patiënte over het verloop van de tijd.
Het bestuderen van de verschillende metastasen die worden ‘geoogst’ op het ogenblik van de analyse van patiënten die jammer genoeg aan borstkanker overleden, was dus een van de enige mogelijkheden voor een globale typering van de ziekte.
Het team van het laboratorium J.-C. Heuson voor borstkankeronderzoek (J.-C. Heuson de Recherche Translationnelle en Cancérologie mammaire -BCTL) van het Jules Bordet Instituut – ULB-Cancer Research Center, Vrije Universiteit Brussel onderzocht de biologie van verschillende metastasen en de primaire tumor van tien patiënten waardoor ze in staat waren de geschiedenis van de evolutie van de ziekte te reconstrueren.
Deze studie, uitgevoerd in samenwerking met VIB, de KU Leuven en de universiteit van Boedapest, bracht aan het licht dat in de meeste gevallen alle metastasen ontstonden uit één unieke metastatische precursor, en niet het resultaat waren van meerdere afzonderlijke verspreidingsgebeurtenissen vanaf de primaire tumor.
Voor sommige relapsen die optraden kort na de initiële diagnose, lagen de kenmerken van de metastasen, vanuit genomisch oogpunt, zeer dicht bij die van de primaire tumor. In het geval van meer laattijdige relapsen daarentegen bleken de moleculaire verschillen veel groter te zijn.
Bovendien kon het genomisch profiel van verschillende metastasen van eenzelfde patiënte erg verschillend zijn, wat een mogelijke verklaring zou kunnen zijn voor de heterogeniciteit van de respons op kankerbehandelingen die soms worden gezien in het ziekenhuis bij eenzelfde patiënte.
Deze studie lijkt erop te wijzen dat minstens één metastatisch letsel (indien mogelijk meerdere) moet worden gebiopteerd en geanalyseerd op het ogenblik waarop de borstkanker terugkeert, vooral indien deze terugval jaren na de initiële kanker optreedt gezien de mogelijke wijzigingen van het bijzondere genomische profiel van de metastatische ziekte.
De bepaling van dit genomische profiel door technieken van high-speed sequencing, gericht op een geheel van vooraf bepaalde en klinisch relevante afwijkingen, zou nuttig kunnen zijn bij het nemen van therapeutische beslissingen, vooral bij de keuze van gerichte behandelingen.
(bron: VIB)
