ENGINEERINGNET.BE - In Tasmanië kan veel elektriciteit uit wind, en een beetje met zon en waterkracht, worden gemaakt.
Dit leidt tot een van de laagste kostenniveaus voor de productie van groene waterstof wereldwijd. De transportkosten over lange afstand zijn relatief laag en vormen geen beperkende factor.
Nu de haven in Rotterdam een internationaal distributiecentrum voor waterstof wordt, kan groene waterstof uit Tasmanië onderdeel worden van de importmix en zo een impuls geven aan de nieuwe groene waterstofeconomie in Nederland en Noordwest-Europa.
De Tasmaanse regering en het Havenbedrijf Rotterdam ondertekenden in december 2021 een Memorandum of Understanding om de haalbaarheid van de export van groene waterstof naar Rotterdam te beoordelen.
Sinds die tijd hebben ambtenaren van de Tasmaanse regering en het Havenbedrijf Rotterdam intensief samengewerkt in een studie naar de potentiële toeleveringsketen voor de export van groene waterstof naar Rotterdam vanuit Tasmanië.
De studie toont onder meer aan dat de afstand van de Tasmaanse haven Bell Bay naar Rotterdam geen beperkende factor is. De kosten van transport overzee vallen weg tegen de relatief lage kosten voor de productie van groene waterstof in Tasmanië waar wind en waterkracht overvloedig aanwezig zijn.
Er zijn goede mogelijkheden voor grootschalige off-shore windparken in de Bass Straight ten noorden van Tasmanië, waarbij het land kan profiteren van de kennis en ervaring van Nederland op dat gebied.
Ook de marktkansen zijn gunstig; in Noordwest-Europa groeit de vraag naar groene waterstof snel, zodat de industrie zijn CO2-reductiedoelstellingen kan halen.
Belangrijk is dat de Tasmaanse overheid een regierol pakt in het verder ontwikkelen van de noodzakelijke infrastructuur en de opschaling van groene stroom- en waterstofproductie, allereerst om aan de lokale behoefte te voldoen en vervolgens voor de export.
Nauwe samenwerking met Europa is cruciaal als het gaat om regelgeving en certificering voor export naar Europa.
