ENGINEERINGNET.BE - Ondanks de naamverwantschap en enige gelijkenis van de respectievelijke bedrijfs-logos gaat het om een heel andere onderneming die wereldmarktleider is in matrassenstoffen.
We ontmoeten de ‘jonge zelfstandige’ in het Innovatie en Design Center in Waregem waar ze een 20-koppig team leidt en de komende maanden of jaren vorm zal geven.
In het middelbaar lag wiskunde haar. Dat combineerde ze met volleybal, in de nationale ploeg. Ze twijfelde aan handels- en burgerlijk ingenieur, slaagde in de ingangsproef en ging voor burgerlijke aan de UGent. Na twee jaar koos ze textiel, toen een volwaardige ingenieurs-richting met veel elektrotechniek en machinebouw. “Uiteindelijk hield ik mijn opties open en koos ik voortdurend voor de bredere opleiding.” Haar laatste jaar burgerlijk ingenieur combineerde ze met het eerste jaar -van twee- Europese Master Textile Engineering. “Zo doorliep ik tegelijk een heel boeiend Erasmus-traject en was ik uiteindelijk een jaartje eerder op de arbeidsmarkt.”
In het middelbaar lag wiskunde haar. Dat combineerde ze met volleybal, in de nationale ploeg. Ze twijfelde aan handels- en burgerlijk ingenieur, slaagde in de ingangsproef en ging voor burgerlijke aan de UGent. Na twee jaar koos ze textiel, toen een volwaardige ingenieurs-richting met veel elektrotechniek en machinebouw. “Uiteindelijk hield ik mijn opties open en koos ik voortdurend voor de bredere opleiding.” Haar laatste jaar burgerlijk ingenieur combineerde ze met het eerste jaar -van twee- Europese Master Textile Engineering. “Zo doorliep ik tegelijk een heel boeiend Erasmus-traject en was ik uiteindelijk een jaartje eerder op de arbeidsmarkt.”
De textielingenieur begon bij Bekaert in 2010 nadat ze acht jaar lang als eerste vrouwelijke ingenieur in de O&O-afdeling bij Picanol betrokken was bij de prototyping en milltest validatie van machines en softwares. “Super!” Maar een vlakke, horizontale loopbaan waar de uitdaging na acht jaar zoek was. Als vrouw doorbreken in een wereld van vooral mannen?
“De eerste jaren bij Picanol ervaarde ik dat collega’s ervan uitgingen dat ik minder geïnteresseerd was in de puur technische zaken.” Dat beeld wist ze bij te stellen. “Blond met hoog ‘nerdy’ gehalte”, lacht ze. Bij Bekaert werd ze leidinggevend voor haar peers, mannelijke collega’s. Ook dat vergde aanpassen “maar zij merkten wel dat ik hogerop onze zaken verdedigde en aan de man bracht en de rangen werden gesloten.”
Veel kansen en boeiend
Vijftien jaar is een hele rit. Bij Bekaert ging tot 2017 de helft van haar tijd naar het leiden van productinnovaties en het vastleggen van nieuwigheden in patenten, o.a. voor liftkabels, flexibele staalkoord om metselwerk te verstevigen,… Eind 2017 droeg ze haar laatste technisch project over en sindsdien tekende ze mee voor de strategie en stuurde ze zeven teams in verschillende onderzoeksdomeinen aan. Bekaert was een sterkhouder in O&O.
“Ik kreeg veel kansen om breder te kijken en was er verantwoordelijk voor totaalprojecten. Een zeer boeiende tijd. Die uitdaging heb ik wel nodig.” Maar die uitdagingen vlakten eind 2018 af. “Het belang van grensverleggende frontier research werd plots kleiner. Willen ingenieurs geboeid blijven, moet er wel vet aan het been hangen.”
Was O&O nog wel haar ding? Er sloop twijfel in het hart. “Wellicht had ik het toen wel gehad,” mijmert ze nu, “maar ik wou misschien toch wel mee opschuiven naar de businesskant.” Haar werkgebied werd ruimer. “Ik was betrokken van ‘quote to cash’. Van offerte tot business. Ik kon samenwerken met financiën, met consultants,… Een heel boeiende periode buiten de zuivere R&D.”
Toen besliste Bekaert om decentraal te gaan werken. In 2019 werd de hele organisatie tot vier globale business units hertekend. Inclusief de R&D. Wie zou het hertekende R&D centraal leiden? “Er volgde een soort hybride model waarbij al wat korte termijn, dichter bij de business of de klant, aan decentrale teams toegewezen werd. Ik werd verantwoordelijk voor de teams die centraal, op groepsniveau bleven, en met een langere horizon werkten”, verduidelijkt Van Wassenhove.
Van de 500+ medewerkers in R&D ging de helft op in ontwikkelingsteams verspreid over de vier businessunits. De andere 250 bleven actief op groepsniveau, zowat gelijk verdeeld over China en België (Deerlijk). Daarin zaten researchers scheikunde (componenten, coating,…), corrosie, mechanische labs, de metallurgen (legeringen, elementen),… “Als VP Research and Innovation was ik verantwoordelijk voor de centrale projectenportefeuille.”
Ze erfde de 'pilote hall’ in Deerlijk waar alle processen van Bekaert een fysische tweeling hadden: er waren machines op schaal voor draadtrekken, kableren van koord, een coatinglijn voor elektrodepositie, enz. Deze pilootlijn onderzocht of wat er op laboschaal uitgedacht werd, ook fysisch doenbaar was. Men kon er projecten laten maturen om ze vervolgens in productie te brengen. De opstelling telde meer dan 80 arbeiders.
“Met de herstructurering in 2019 viel dat echter niet meer te bekostigen. Ik deed die herstructurering. Onze focus moest liggen op het expertenprofiel.” Ze kon de meeste ingenieurs en techniekers aan boord houden maar moest snoeien in de arbeiders. “Zowel emotioneel als qua strategie bezorgde me dat slapeloze nachten.” Maar een noodzakelijke beslissing voor een doorstart.
Nog steeds boeiend
Dat was de start van twee-drie boeiende jaren. Ze scande de innovatie pijplijn voor de korte en midlangetermijn. “We deden een deep dive naar de toekomstige sterproducten.” Er werden ‘key learning plants’ opgezet, er volgden ontwikkelingsprojecten, proeven om de bredere kennis en expertise, bijvoorbeeld over corrosie, in te zetten voor service businessmodellen,…
“Uiteindelijk vonden we een goede manier van werken tussen corporate en de vier business units.” Zij rapporteerde aan de Chief Strategy Officer. In de nieuwe opstelling had Bekaert geen CTO meer… Ook dat lukte. “Zonder CTO op directieniveau kon ik nog wel terecht bij de zeer onderlegde directieleden als Stijn Vanneste en Curd Vandekerckhove.” Bij een volgende CEO wissel vertrokken echter een aantal sterkhouders uit het directiecomité.
“Ik voelde me eenzaam en in 2022 overwoog ik op te stappen. Ik zat weliswaar hoog in de boom maar als je takken en vleugels afgesneden zijn, zit je daar maar te piepen.” Zo vroeg ze een budget voor een disruptief project op middellange termijn maar… de blik stond volledig op de korte termijn, ervaarde ze. “Ik voelde me machteloos. Ik kon mijn verschil niet meer maken. Voldoening in je werk is belangrijk. Misschien is het op, voor mij bij Bekaert. Hier eindigt het”, dacht ze.
Boeiend tot de laatste dag
Ze stond al met één been buiten toen François Desnél, business unit leader van de Steel Wire Solutions, haar aanzocht om de ruimte voor productvernieuwing binnen de unit te exploreren en een gat te slaan met de competitie.
Ik heb twee jaar samengewerkt met hem om een innovatiepijplijn op te stellen rond hernieuwbare energie. Steel Wire Solutions is de business unit waaronder champagne kurkdraad valt, wisserarmen voor automotive, rankopspanningen in de landbouw, draden met grote diameters voor constructie en energie, de bewapening van stroomkabels,… Ze bracht duidelijkheid in de organisatie van het product development team van de business unit.
Steelwire solutions is de sterkhouder van de groep. Ze kende de processen en technologieën, de producten, de markten en de experten. En toch… De druk van een op de beurs genoteerd bedrijf, is zo groot en de return voor research zo beperkt.
“Met de beperkte spend zag ik er geen uitdaging meer in. Ik zat in een gouden kooi maar was er niet meer gelukkig. Ik had nog geen alternatief maar ik wou er uit.” Ze werkte de strategieoefening af. Ze boog zich ook over het vijfjarenplan dat de business unit jaarlijks moest actualiseren. “Daarna is mijn vertrek aangekondigd.” Eind juli 2024 nam ze afscheid.
Zelfstandig Innovation & Technology Manager
Voor haar journey van bijna 15 jaar is ze ’super dankbaar’. Ze beloofde zichzelf een half jaar om te bekomen en helemaal uit het rad te stappen. “Ik zat er te diep in.” Maar de échte wereld trok toch nog harder. In september al zou ze de markt optrekken als zelfstandige Innovation & Technology Manager bij haar eigen bedrijf XceLinnk.
In die naam steken ‘innovatie’ en het dwars verbinden van expertises en disciplines, excellent en klantgericht zijn. Haar missie: organisaties helpen om te zien wat ze met hun ‘kunde’ kunnen doen in de toekomst. “Ik zoek bedrijven die een uitdaging hebben met het op de sporen zetten van een expertenteam. Ik wil de dialoog aangaan met de onderzoekers. Wat zit er in hun portefeuille om te vernieuwen? Ik wil bekijken of ze dat ook wel degelijk kunnen maken. Of het product gewild is op de markt. Of het waardevol is voor de klant…”
Bij toeval kwam ze Dirk Verly tegen. Die kende ze nog als Vice-President Human Resources & General Services bij Picanol. Nu is hij Executive Vice President & Chief HR Officer bij Bekaert Deslee. Hij wees haar op de uitdagingen die zich daar stellen. “Misschien eens sound boarden om er zaken aan te pakken?” Het zaadje was geplant.
“Ik ben er nu ‘head of R&D’ en heb een kleine 20 reports in de Group R&D/Innovation. Ook hier is de opstelling hybride. In de drie business units is er nog een R&D-team voor kleine veranderingen”, schetst Van Wassenhove. “Een soort crisis manager in R&D zijn, dat trekt mij aan. Ik trek het me ook aan. Ik loop er niet van weg. Een kluif naar mijn hand.”
Een wereldmarktleider doen innoveren
Bekaert Deslee heeft spannende jaren achter de rug. Bij de fabrikant van geweven en gebreid matrassentextiel werkten 25 jaar geleden nog 1.500 mensen in de Waregemse productie. In 2009 werd die fabriek gesloten en bleven er alleen het hoofdkantoor en een kleine ontwikkelingsafdeling. Sinds midden 2015 maakt het deel uit van het Duitse Franz Haniel & Cie.
De fusiegroep Bekaert Deslee ontstond een jaar later toen Bekaert Textiles in 2016 DesleeClama (Zonnebeke) overnam. Bekaert Deslee is nu wereldwijd marktleider in matrasstoffen met 27 vestigingen in 19 landen, gespreid over alle continenten, en meer dan 4.000 medewerkers. De grootste productiesites zijn te vinden in Turkije, Roemenië, Mexico en Indonesië.
“Ik wou geen ‘consultant’ genoemd worden. Een consultant kijkt van buiten naar binnen en stapt niet mee in het verhaal. Ik wel”, zegt Van Wassenhove. “Ik ben geen adviseur aan het management. Ik lever wel het idee, voeg de daad bij het woord en ben medeverantwoordelijk.” Ze heeft er een langere termijncontract.
Bekaert Deslee produceert de stoffen hoezen die over de matras en het kussen gaan. De stof én de hoes na confectie. “Het is hightech”, zegt Van Wassenhove. Anders dan parachutestof, geeft ze toe “maar er steekt wel een differentiële component in de technologie”. Het gaat om keuzes maken: weven of breien. Het gaat om het toevoegen van eigenschappen: chemische finishes, anti-bacteria, anti-huisstofmijt, haptica,…
“Customizatie, het aanbrengen van bepaalde kenmerken zoals wasbaarheid en ritsen, dergelijke O&O durf ik het vaak al niet meer te noemen. Het is immers steevast in de context van de klant. Of het nu gaat om draagvermogen, het haptische, de draad en het draadpad,… Zo’n maatwerk valt echter niet altijd door te rekenen. Het is wel steeds boeiend te zien waar je de magie kunt laten plaatsvinden.” Ze is er ook van overtuigd dat een uitvinding nooit door één persoon is gemaakt. “Daarom werk ik graag met teams. Niemand kan het alleen doen.”
‘The never normal’ van Peter Hinssen vindt ze zowat verplichte lectuur. “Vandaag mag de wereld dan zeer complex zijn, het zal nooit meer eenvoudiger worden dan vandaag. Competitie moet je uit alle hoeken verwachten. De grenzen van de industrie zijn immers niet meer scherp. De uitdager van morgen kan iemand zijn die er vandaag niks mee te maken heeft. De business ontwikkelt nieuwe leiders.”
