• 02/05/2012

Jean-Claude Van Impe: 'Verbindingsstuk aandraaien: besparing van 6.300 euro per jaar!'

Het detecteren en herstellen van lekken zou een topprioriteit moeten zijn, aangezien deze globaal genomen, zonder lekdetectieplan, 30 tot 40% van het verbruikte volume vertegenwoordigen.

Lees verder

Columns

De vereisten waaraan productiemanagers en onderhoudsverantwoordelijken vandaag moeten voldoen, hebben de allures van een doolhof. De doelstellingen om een bedrijf een betere concurrentiepositie te verschaffen, lijken immers vaak tegenstrijdig. Het komt er op aan energiekosten en onderhoudsinvesteringen te verminderen en beter te presteren met kleinere teams terwijl een optimale werking van het bedrijf nagestreefd moet worden om meer, beter en goedkoper te produceren.

Lekken mét zware gevolgen
Storingen en onderbrekingen hebben namelijk ook zware gevolgen voor de logistieke en commerciële dienstverlening en tasten zo de concurrentiepositie van een onderneming aan. Daaruit blijkt dat een predictief onderhoudsplan voor productieinstallaties een strategische topprioriteit moet worden. Persluchtlekdetectie en -herstelling vormen hierin een prioriteit.

Perslucht is het industrieel meest gebruikte energiedragende gas maar tevens het duurste. Voor een gebruik over vijf jaar, waarbij jaarlijks gemiddeld gedurende 6.000 uren perslucht wordt geproduceerd, neemt men aan dat de productiekost hiervan als volgt is samengesteld: 75% energiekosten, 13% investeringskosten en 12% onderhoudskosten.

Bovendien is perslucht duur in verhouding tot een totaal thermodynamisch rendement (gebruiksrendement) van amper 10%, zelfs in situaties met optimalisatie. Het detecteren en herstellen van lekken zou een topprioriteit moeten zijn, aangezien deze globaal genomen, zonder lekdetectieplan, 30 tot 40% van het verbruikte volume vertegenwoordigen.

Stuk vastdraaien: 6.300 euro besparing!
Vooraleer aan besparingen op de persluchtinstallatie met het oog op rendementsverhoging en energiekostenverlaging te denken, bekijkt men beter eerst hoe de enorme verspilling langs deze lekken tot nul herleid kan worden. Enkel door een lekkend 1/2” verbindingsstuk vast te draaien, kan de jaarlijkse besparing al oplopen tot +/- 6.300 euro.

Lekken kunnen echter overal in de persluchtkring voorkomen: in verbindingsstukken, ontluchters, filters, drukregelaars, kranen, ventielen, snelkoppelingen, rubberen slangen, enz. Lekken kunnen zich ook voordoen op de meest weggestoken en de moeilijkst bereikbare plaatsen. Een echt proactief plan om dit soort verspilling op te sporen is broodnodig teneinde de persluchtverliezen tot een aanvaardbaar niveau van 5% terug te dringen.

De aanschaf van een degelijke ultrasone detector en enkele acties om lekken op te sporen en te herstellen, vertegenwoordigen in principe slechts een kleine investering vergeleken met de hierdoor onmiddellijk gerealiseerde energiebesparing. Indien nodig, kan men zo investeren in de verbetering van onderdelen van de persluchtkring met een terugverdieneffect op langere termijn.

Welke middelen?
Hoe evolueert de technologie vandaag bij de fabrikanten/leveranciers? Aan de nieuwste generatie detectoren zijn belangrijke functies toegevoegd met het oog op de verbetering van predictieve onderhoudsprogramma’s van productie-installaties. Zo zijn er bijvoorbeeld ultrasone detectoren met geïntegreerde infraroodpyrometer en lasertachometer, maar ook met een geïntegreerde SQL-database die de meetresultaten en -gegevens tijdens de lekdetectierondes opslaat voor verder gebruik.

Voor wie nog meer efficiëntie zoekt, zijn er computerprogramma’s die toelaten de persluchtverliezen te becijferen en de omvang te bepalen van de energiebesparing die na de herstelling gerealiseerd zal worden. Dit type software slaat de lekgegevens op en converteert de volumes (dBµV op het scherm van de detector) naar liter/uur en euro/jaar. En zelfs voor de moeilijkst bereikbare plaatsen zijn er precisiesensoren, op een flexibele zwanenhals, op een parabool met een laservizier om lekken tot op een afstand van 30 m te detecteren, enz.