ENGINEERINGNET.BE -- Ze is toch zo vuil: die gladde, vaak groene laag die zich vormt op oppervlakken die in contact staan met water. Vaak treffen we ze aan op wanden van waterreservoirs, vijvers,… maar ook in de industrie is ze een plaag.
De film bestaat uit bacteriën die zich door middel van zelfgeproduceerd slijm vasthechten en zo een moeilijk te verwijderen laag vormen.
Veel bedrijven hebben er problemen mee. Ze vormen afzettingen op koelingssystemen, die negatief het koelingsproces beïnvloeden, met rendementsverlies tot gevolg. Transportleidingen in de voedings-, tuinbouw- en landbouwsector slibben langzaam dicht. Opslagtanks van vloeistoffen zoals water, wijn en koeltorens ontsnappen eveneens niet aan dit probleem. Ook scheepsrompen worden bedekt met algen en zelfs schelpdieren. En de biofractie in brandstoffen is vatbaar voor de vorming van biofilms in leidingen en opslagtanks.
Helaas zijn klassieke reinigingsprocessen met chemicaliën dikwijls niet doeltreffend genoeg, en milieubelastend bovendien. Manueel verwijderen kan wel, maar is dan weer zeer arbeidsintensief. De Belgische firma Harsonic, echter, kwam tot een innovatieve oplossing.
Ze werkt op basis van ultrasoon: geluidsfrequenties boven de 20 kHz, dus onhoorbaar voor de mens. Het zijn mechanische trillingen die ontstaan door omzetting van elektrische of mechanische energie en die zich voortplanten in vaste stoffen, vloeistoffen of lucht.
De gekozen frequenties, eigen aan Harsonic's apparatuur, worden door een transducer uitgezonden met bepaalde intervallen. Deze vibraties beschadigen de vacuolen van eencellige organismen waardoor deze zich niet meer kunnen hechten. Bijgevolg verdwijnen de biofilms.
De apparatuur moest ook van permanente stroom worden voorzien. Daarom was het belangrijk dat het toestel een laag verbruik had. Harsonic kwam tot een toestel met opvallend laag verbruik, wat een bijkomende troef zou zijn voor wie het toestel wil laten werken op batterijen of zonnepanelen.
(KV)
