ENGINEERINGNET.NL -- De Nierstichting en TNO tekenden onlangs een samenwerkingsovereenkomst voor het van ’t Hoff Programma. Dit programma ontwikkelt medische toepassingen van lichttechnologie ofwel optische spectroscopie.
Voor een draagbare kunstnier is het nodig om een optische sensor te hebben: deze meet tijdens dialyse hoeveel natrium, kalium en calcium in de spoelvloeistof van de kunstnier zit.
Een draagbare kunstnier bevat maar een paar liter spoelvloeistof dat wordt hergebruikt tijdens dialyse. Het is nodig om tijdens dialyse continue te meten hoeveel natrium, calcium en kalium erin zit, om de dialyse bij te sturen als er te veel of te weinig van deze elektrolyten ontstaan. Meten tijdens dialyse is nu nog niet mogelijk, dat gebeurt achteraf.
Een draagbare kunstnier is een grote stap voorwaarts omdat het meer bewegingsvrijheid biedt dan bestaande apparatuur, waar de patiënt aan vastligt. Ook moet het nieuwe apparaat het bloed beter zuiveren, door de ontwikkeling van een nieuw type membraan waarin absorptiematerialen zijn verwerkt.
De Nierstichting wil binnen enkele jaren de eerste draagbare kunstnier als pilot voor een groep patiënten beschikbaar stellen. Momenteel is de beste behandeling voor ernstig nierfalen een niertransplantatie, maar door het tekort aan orgaandonoren is een groot aantal van de nierpatiënten aangewezen op dialyse.
Een groot nadeel is dat dialyse de functie van nieren met pieken en dalen overneemt. Een patiënt voelt zich veel fitter als het bloed 24 uur per dag gezuiverd wordt. Bij een geleidelijke spoeling ontstaan minder grote bloeddrukschommelingen en hopen afvalstoffen zich niet zo op. Dit beperkt klachten als duizeligheid, vermoeidheid en jeuk en vermindert de kans op hart- en vaatziekten.
De ontwikkeling van een implanteerbare kunstnier zou de allerbeste oplossing zijn, maar de ontwikkeling daarvan duurt nog vele jaren. Een draagbare kunstnier is een goed haalbare tussenstap.
(Lydia Heida)
Video:
