ENGINEERINGNET.BE - De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie. Kenmerkend voor de ziekte is de geleidelijke aantasting van de hersennetwerken die belangrijk zijn voor het geheugen en mentale vaardigheden, zoals communiceren of nadenken.
Een van de belangrijkste kenmerken van alzheimer is de abnormale opbouw van eiwitdeeltjes tussen zenuwcellen in de hersenen. Deze deeltjes worden aangemaakt door secretasen, enzymen die eiwitten opsplitsen in kleinere stukken.
Dit proces levert onder meer het eiwitdeeltje ‘amyloïde-β peptide’ op. Als deeltjes van dit type samenklonteren, spreekt men over ‘amyloïde plakken’. Opeenhoping van dergelijke plakken tussen de hersencellen verstoort de communicatie in het brein en zorgt voor een geleidelijke aftakeling van de hersennetwerken.
Amantha Thathiah (VIB/KU Leuven): “Wij hebben ontdekt dat een eiwit genaamd ‘G-proteïnegekoppelde receptor 3’ (GPR3) een belangrijke rol speelt in de aanmaak van amyloïde-β peptide.”
“Ons onderzoek wijst namelijk uit dat de afwezigheid van GPR3 cognitieve aftakeling verlicht en de amyloïde plakken in de hersenen vermindert. Bovendien ontdekten we dat GPR3 verhoogd aanwezig is bij een subgroep van alzheimerpatiënten. Dit onderzoek identificeert GPR3 dus als een goede kandidaat voor verder onderzoek.”
Muizen zijn belangrijke hulpmiddelen om alzheimer te bestuderen. Geen enkel muizenmodel kan echter de wijzigingen in het brein van alzheimerpatiënten volledig in beeld brengen. Daarom moesten de effecten van GPR3 in meerdere modellen bestudeerd worden.
Thathiah: “Hoewel de afwezigheid van GPR3 de amyloïde last verminderde en de cognitieve vaardigheden verbeterde in vier verschillende muizenmodellen, hebben we post-mortem menselijk hersenweefsel van twee groepen alzheimerpatiënten geëvalueerd.”
“Hieruit bleek dat de aanwezigheid van GPR3 wel degelijk verhoogd is in een subgroep van alzheimerpatiënten. Het eiwit kan dus in verband kan worden gebracht met de ziekteprogressie.”
Dit onderzoek biedt belangrijke preklinische validatie voor GPR3. Deze G-proteïnegekoppelde receptor (GPCR) is niet de eerste die een fundamentele rol zou kunnen spelen in de regulering van verschillende fysiologische en pathologische processen. Meer dan de helft van de hedendaagse medicijnen op de markt zijn gericht op GPCRs.
(bron en foto: VIB)
De resultaten van dit onderzoek werden aangekondigd in het toonaangevende vaktijdschrift ‘Science Translational Medicine’.
