(Onderhouds)vraag van 1 miljard: Brusselse tunnelperikelen

De voorbije weken en maanden kwamen ze geregeld in het nieuws: de levensgevaarlijke Brusselse tunnels.

Trefwoorden: #BEMAS, #Brusselse tunnels, #column, #onderhoud, #onderhoudsinterventies, #Wim Vancauwenberghe

Lees verder

Columns

ENGINEERINGNET.BE - Door neerstortend betonpuin werden de Pachecotunnel en Leopold II-tunnel tijdelijk gesloten en de Stefaniatunnel blijft minstens een jaar dicht.

Bovendien zijn er dringende onderhoudswerken nodig aan de Montgomerytunnel, de Georges Henritunnel, de Troontunnel, de Tervurentunnel en het Reyerstunnelcomplex.

De oorzaken van deze mailaise? Waterinsijpeling door vervuiling en chemische processen, en de slechte kwaliteit van het beton. Jammer genoeg werden deze (onderhouds)problemen, die al jaren gekend waren, niet aangepakt wegens gebrek aan personeel en ingenieurs voor onderhoud en inspectie.

De bevoegde ambtenaren trokken naar eigen zeggen regelmatig aan de alarmbel, maar kregen geen gehoor bij politici. Mobiliteitsbudgetten gingen blijkbaar prioritair naar openbaar vervoer en fietsinfrastructuur.

De gevolgen van dit alles: veel vingerwijzingen over wie nu eigenlijk verantwoordelijk is, maar vooral: een geschat kostenplaatje van meer dan 1 miljard euro om alle tunnels te herstellen.

Er is sinds kort een bijzondere commissie samengesteld om één en ander uit te klaren, maar uit de eerste berichten blijkt dat de kosten, de impact op het verkeer en het gebrek aan zichtbaarheid van de onderhoudswerken de hinderpalen waren voor een doortastend preventief onderhoud van de Brusselse tunnels.

Muizen?
Het bericht dat de archieven met de plannen van de tunnels zouden zijn opgegeten door muizen bleek slechts beeldspraak te zijn van Christian Debuysscher (oud diensthoofd bij Brussel Mobiliteit), om aan te tonen dat gebrek aan middelen tot ongebruikelijke oplossingen noopte.

Jammer genoeg niet nadat de halve wereldpers zich monkelend had uitgelaten over dit staaltje Belgische absurditeit. In werkelijkheid waren de documenten in de jaren 1990 niet letterlijk opgeslagen in door ongedierte bevolkte brugpijlers, maar ging het om een technisch lokaal aan Meiser, dat echter geen officieel archieflokaal was. In 2013 werden de plannen dan (eindelijk) bijna allemaal verhuisd naar echte archieflokalen onder het Noordstation.

Uit de hele berichtgeving rond deze kwestie blijkt dit alles zeker geen uitzondering te zijn bij onze overheden, maar zijn er ook talloze buitenlandse verhalen van documenten en archieven die niet geheel volgens de regels van de kunst werden behandeld.

En hoe zit het met in uw bedrijf?
Uit deze tunnelsaga kan ook de (onderhouds)industrie lessen trekken. Over het grote belang van constructiedossiers en up-to-date technische documentatie bijvoorbeeld, en een aangevuld archief van uitgevoerde onderhoudsinterventies. De toegang tot al deze informatiebronnen is immers cruciaal om efficiënt en juist te kunnen beslissen bij het uitvoeren van toekomstige (grote) onderhoudsinterventies.

Wil dit automatisch zeggen dat de technische archieven in onze ondernemingen ‘veilig’ zijn, en dat de industrie het automatisch beter doet dan de overheid? Dat denk ik niet! Hoe vaak gebeurt het niet dat er - wegens ‘te duur’ - wordt beslist de oude data niet te migreren bij de overschakeling naar een nieuw EAM-systeem of CMMS-platform. De oude tool wordt dan nog wel een tijdje in leven gehouden, maar die raakt al snel in onbruik en na een tijdje wordt de stekker uitgetrokken...

Daarnaast lijdt technische documentatie vaak aan snelle veroudering. Tijdens een recent onderzoek bij 300 onderhoudstechnici kwam bijvoorbeeld aan het licht dat - door tijdsgebrek - in een kwart van de gevallen de technische documentatie niet wordt geüpdatet na een wijziging aan een installatie tijdens een onderhoudsinterventie.

En, hoe zit het in uw bedrijf? Misschien toch ook wel (een beetje) last van muizen?


(Wim Vancauwenberghe, directeur van BEMAS)