ENGINEERINGNET.BE - Stel: u wenst fietsen te fabriceren. U heeft installaties en gereedschappen nodig, en mensen om de installaties te bedienen. En wat u ook nodig heeft is een stuklijst.
Per type fiets vermeldt de stuklijst welke onderdelen u nodig heeft om 1 fiets te maken. En per onderdeel ook hoeveel er in 1 fiets gemonteerd gaan worden. Wij denken bijvoorbeeld aan twee wielen.
En aan 1 zadel. Denk bij een fiets aan 250 tot 1.000 componenten, afhankelijk of u deels reeds geassembleerde onderdelen inkoopt, of werkelijk alles zelf wenst op te bouwen. En ook afhankelijk van hoe complex uw te fabriceren fiets is.
Zonder stuklijst is het vrijwel onmogelijk een product te vervaardigen, want je weet niet welke onderdelen je moet inkopen. Geen wonder dat in informatiesystemen van een bedrijf een belangrijke plek is ingeruimd voor de productstuklijsten. En deze stuklijsten worden goed bewaakt, en up to date, juist, en compleet gehouden.
Kijk nu eens naar het onderhoud van een fiets. U zult tot de conclusie komen dat de meeste componenten voor het onderhoud van een fiets niet echt relevant zijn. Remblokken, verlichting, ketting, banden: ja. Zadel, frame, stuur: neen. Indien u een FMECA zou uitvoeren komt u waarschijnlijk op 20 tot 30 onderdelen die onderhoudsaandacht nodig hebben, en waarvan u misschien besluit om er een aantal op voorraad te nemen. Kortom: de stuklijst voor onderhoud omvat een fractie van de componenten die op de productiestuklijst staan.
Nu de realiteit: veel onderhoudsdiensten beschikken niet over complete onderhoudsstuklijsten. Veel geld is besteed aan de implementatie van onderhoudssoftware, maar de stuklijsten zijn angstwekkend leeg.
Wat we voor de productiestuklijst als onacceptabel zouden beschouwen, is voor onderhoud bijna een common practice: het vullen van stuklijsten is veel werk, en dus duur, en dus krijgen medewerkers de opdracht om de stuklijsten geleidelijk te vullen tijdens hun gewone werk. Dat kan er wel bij gedaan worden...
Duizend bommen en granaten! Het lijkt wel of het de bedrijfsleiding niet kan bommen dat werkvoorbereiders en techniekers een van hun belangrijkste gereedschappen moeten missen. Aha: het woord BOM is gevallen. Weet dat de stuklijst in goed Nederlands meestal BoM wordt genoemd: de Bill of Materials. Ik droom van effectieve BoM'en.
Een werkvoorbereider weet aan welke installatie gewerkt gaat worden, en welk werk gedaan moet worden. Prachtig als hij in het systeem kan opzoeken welke artikelen bij die installatie behoren.
Een lijst, een BoM, waaruit hij efficiënt zijn keuze kan maken, en waarmee hij als door een wonder meteen en zonder tijdverlies de benodigde reserveringen/bestellingen kan maken. Hoe anders is het vaak.
De werkvoorbereider heeft geen BoM. Hij heeft misschien een exploded view, en mag van daaruit zijn selecties doen, en de artikelen opzoeken in de magazijnmodule van zijn onderhoudssoftware.
Of hij heeft leveranciersdocumentatie, en mag van daaruit raden hoe de verschillende componenten in het eigen bedrijf genoemd worden en gecodeerd zijn. Dat alles leidt tot tijdverlies.
Nog een droom: er is een storing. De monteur weet aan welk installatiedeel hij werkt. Hij kijkt op zijn iPad/PDA en zoomt in op de betreffende BoM. Daarop staan de artikelen, en ook de beschikbare aantallen en zelfs de lokatie in het magazijn.
De nachtmerrie is: de monteur demonteert een onderdeel en gaat zoeken in het magazijn naar dat onderdeel of iets dat er op lijkt. Langere (of terugkerende) productiestilstanden en zelfs calamiteiten kunnen hiervan het gevolg zijn.
Zonder kwalitatief goede BoM's is de productiviteit in Onderhoud te laag en bestaat er een verhoogd risico voor productieverliezen en calamiteiten. Hopelijk legt dit alles geen bom onder uw vertrouwen dat alles vanzelf goed komt...
Eric Rensen van BraintainEr adviseert organisaties waarvoor techniek belangrijk is. Hij is gespecialiseerd in onderhouds-management, asset management en productiviteits-verhoging.
