ENGINEERINGNET.NL - Neuroblastoom is één van de meest voorkomende vormen van kanker bij zeer jonge kinderen. Maar de ziekte is relatief zeldzaam; in Nederland worden ongeveer 35 kinderen per jaar erdoor getroffen. Het gaat hierbij om een tumor van het zogenaamde sympathische zenuwstelsel, die meestal in de buik ontstaat doordat onvolgroeide zenuwcellen niet kunnen uitrijpen.
Opvallend aan neuroblastoom is dat de tumor soms vanzelf weer verdwijnt, vooral bij de jongste patiëntjes. Het gaat dan om kinderen onder de twee jaar. Maar bij wat oudere kinderen groeit de tumor vaak door en zeker als deze uitzaait, is de tumor erg lastig te behandelen.
In de hoop op nieuwe behandelingen wordt wereldwijd onderzoek gedaan naar de biologie van deze tumoren. Op dit moment is daar nog heel weinig over bekend.
De onderzoeksgroep van Wouter Moolenaar van het Antoni van Leeuwenhoek en de groep van Rogier Versteeg van het AMC hebben nu een stukje van die biologische puzzel opgehelderd. Zij ontdekten dat een eiwit genaamd GDE2 een rol speelt bij de ziekte.
Als neuroblastomacellen meer van dit GDE2 produceren gaan ze alsnog uitrijpen. Patiënten met veel GDE2 in hun tumor hebben dan ook een veel gunstiger prognose dan patiënten met tumoren met weinig GDE2. GDE2 kan dus dienen als biomarker, een stof die iets zegt over het verloop van een ziekte.
De groep van Moolenaar zocht ook uit hoe het GDE2 eiwit zijn werk doet in de neuroblastoomcellen. Het eiwit zit aan de buitenkant van de cel en via een ingewikkelde reeks van tussenstappen zorgt het ervoor dat onvolgroeide neuroblastomcellen gaan uitrijpen en bovendien minder beweeglijk worden. Dit laatste betekent dat de cellen zich minder makkelijk door het lichaam kunnen verspreiden om uitzaaiingen te vormen.
Moolenaar: "We begrijpen nu vrij veel van het GDE2 eiwit, maar nog niet alles. GDE2 heeft namelijk een ander eiwit op de celmembraan nodig om zijn werk te doen. We weten nog niet welke dat is en hoe GDE2 er mee communiceert, al hebben we wel vermoedens. Als we dit eiwit kunnen identificeren, is dat niet alleen belangrijk voor onze basale kennis van neuroblastoom maar ook voor de toekomstige ontwikkeling van nieuwe medicijnen. En daaraan is een grote behoefte bij deze agressieve vorm van kinderkanker."
De resultaten zijn onlangs gepubliceerd in het vakblad Cancer Cell.
