ENGINEERINGNET.BE - De onderzoekers van de Nederlandse TU Delft hopen met deze atomaire sensor meer te weten te komen over het gedrag van magneetgolven, zodat die hopelijk ooit gebruikt kunnen worden in groene ICT-toepassingen.
Elektronische dataverwerking zou in theorie veel efficiënter kunnen door over te stappen op spintronica. Hierbij gebruik je geen elektrische signalen voor het versturen van gegevens, maar magnetische signalen. Helaas wordt magnetisme al snel ontzettend ingewikkeld, met name op de piepkleine schaal van onze computerchips.
Een magnetische golf kun je zien als miljoenen kompasnaaldjes die gezamenlijk een complexe dans uitvoeren. Niet alleen bewegen de golven razendsnel, waardoor ze in luttele nanoseconden verdwenen zijn. De lastige wetten van de quantummechanica zorgen er ook nog eens voor dat ze in meerdere richtingen tegelijk kunnen rennen. Dit maakt ze extra ongrijpbaar.
Om deze vluchtige trillingen toch te kunnen bestuderen hebben onderzoekers een minuscuul apparaatje ontwikkeld. Het apparaatje, dat uit niet meer dan elf atomen bestaat, is voorzien van een antenne, een uitleesscherm, een resetknop en een harde schijf die de meetresultaten opslaat. De kern van de uitvinding is dat het apparaat vliegensvlug onthoudt of er een magnetische golf voorbijgekomen is.
De onderzoekers hebben het apparaat aangesloten op magnetische atoomdraadjes waardoor magnetische golven werden verstuurd. Hoewel de testdraadjes nog erg kort waren, zijn de resultaten veelbelovend: de golven bewogen heel eigenaardig, zoals je zou verwachten volgens de quantummechanica.
De volgende stap is om deze techniek ook toe te passen op ingewikkelder schakelingen om zo meer inzicht te krijgen in het gedrag van spintronica.
Op de foto:
Microscoopopname, genomen met een tunnelmicroscoop, van de sensor (in de gestippelde rechthoek), aangesloten op een draad van negen magnetische atomen.
