ENGINEERINGNET.BE - Kevin Jones (foto), Managing Director bij Panasonic’s European Mobile Solutions Business, overweegt de implicaties in dit opiniestuk.
Ondanks de ongelooflijke technologische vooruitgang van het afgelopen decennium, verbaasden economen zich er over dat deze innovaties niet leidden tot de stapsgewijze groei in productiviteit en bnp die velen voorspelden.
Veel technologische doorbraken hebben ongetwijfeld de manier waarop we leven en werken ten goede veranderd; als Europees leider van een wereldbedrijf in mobiele computers zag ik veel voorbeelden van hoe laptops, tablets en pda's repetitieve taken oplossen, kosten besparen, productiviteit en klantenservice verbeteren.
De technische verbeteringen om ons heen moeten echter nog steeds die duizelingwekkende hoogten in groei en verandering bereiken die de industriële revolutie beloofde. We leven zeker niet in de utopische toekomst die mij in mijn jeugd werd voorgehouden, een toekomst waarin we geen klusjes meer moeten klaren en we onze tijd besteden aan het ons afvragen hoe we steeds meer vrije tijd zouden invullen.
Nu we uit het meest verontrustende en tragische jaar komen dat ik me kan herinneren, vraag ik me af of er iets positiefs kan komen uit de businessuitdagingen die ons zijn opgedrongen. Misschien is het dan wel de manier waarop we technologie gebruiken om in leven en werk vooruit te komen.
De gedwongen en snelle omschakeling naar thuiswerken voor een groot deel van de Britse beroepsbevolking was een stressvolle schok voor het systeem en ontwrichtte veel gezins- en beroepsleven. Nu die zaken in hun plooi vallen, hebben enkele veranderingen een interessante invloed op de balans tussen werk en privé.
Als manager moest ik leren contact te houden en op een andere manier met mijn team te communiceren -we worstelen immers met sleutelmedewerkers die op de werkplek blijven en anderen die thuis werken- maar we pasten ons allemaal aan. We moesten ook leren elkaar meer te vertrouwen. Zo werd de werkdag voor velen anders. We moesten leren werken met kinderen in huis.
We vonden allemaal nieuwe manieren van werken die passen bij onze persoonlijke omstandigheden. Sommigen beginnen eerder en nemen overdag een pauze voor hun gezinsleven of voor persoonlijk welzijn, voor lichaamsbeweging. Sommigen vinden het leuk om pas later te werken, wanneer de afleiding van het gezinsleven is opgeklaard. Ik merkte dat de oplossing er in bestaat mensen een duidelijke opdracht te bezorgen die ze kunnen uitvoeren op de manier die hen het beste past.
Vergaderingen, die aanvankelijk -tijdens de reorganisatie- virtueel opflakkerden, werden minder frequent, korter en effectiever. Internationale reizen, die regelmatig gebeuren voor bijeenkomsten intern en met externe klanten, zijn vrijwel uitgesloten. Waarom reisden we ooit twee dagen voor een twee uur durende vergadering die via een videogesprek had kunnen worden gehouden?
Industrie-evenementen gingen online. Onlangs hielden we ons eerste virtuele Panasonic Toughbook Innovation Forum. Ik maakte me zorgen over hoe de verandering van fysiek naar virtueel de opkomst zou beïnvloeden, maar het werd een heuse openbaring. Meer mensen woonden meer sessies bij, voelden zich vrij om vlot en naar believen in en uit sessies te springen. De feedback is ongelooflijk bemoedigend en het event vergde een aanzienlijk mindere investering in tijd en geld.
Voor alle duidelijkheid: ik suggereer niet dat mensen nooit meer op een kantoor zullen willen werken, naar een branche-evenement reizen of klanten persoonlijk ontmoeten, natuurlijk niet. Wel integendeel, op dit ogenblik zou reizen zelfs een verfrissende verandering zijn, maar ik denk toch dat we hier een ingegroefde gewoonte doorbroken hebben.
Deze gedwongen gedragsveranderingen, en ongetwijfeld ook andere die we nog moeten herkennen, doen ons afvragen waarom we dingen op dezelfde oude manier blijven doen. De technologie voor virtuele bijeenkomsten bestond lang vóór de pandemie, maar we gebruikten ze zelden. Nu we merken dat ze werkt, is ze relatief eenvoudig te implementeren en snel te leren. Ze is geen vervanging, maar in de meeste gevallen een uiterst geschikte substitutie.
Het resultaat is tijdwinst door een beter gebruik van technologie én milieuvoordelen want minder vliegtuig-, trein- en autoritten. Ik vermoed dat de economische productiviteitswinst met de recente technologische innovaties maar waar we leken naast te grijpen, niet het gevolg was van problemen met de technologie, maar te maken had met de onwil van het bedrijfsleven en het management om de traditionele manier van werken te veranderen.
Misschien staan we nu meer open om te profiteren van alle voordelen van nieuwe technologische ontwikkelingen. Misschien kan het ons evenwicht tussen werk en privéleven verbeteren, de productiviteit verhogen op de manier die we ons hadden voorgesteld, en een duurzamere toekomst mogelijk maken.
Ik moet denken aan de zin: "De toekomst wordt gemaakt, niet ontdekt, en toch brengt de toekomst ons voortdurend in de war terwijl die het heden wordt.” Nu we 2021 intrekken, heb ik goede hoop dat we technologie meer zullen gebruiken om onze eigen toekomst positief vorm te geven door de manier waarop we leven en werken.
(bewerking: LDS)
