ENGINEERINGNET.NL -- Deze prijs is een van de meest prestigieuze in dit vakgebied en wordt iedere drie jaar toegekend voor uitmuntende experimenten die meer inzicht verschaffen in het fenomeen supergeleiding.
De Heike Kamerlingh Onnes Prijs wordt gedeeld met Øystein Fisher (Universiteit van Genève) en Herbert Mook (Oak Ridge National Laboratory).
Klapwijk zal de prijs overhandigd krijgen tijdens de International Conference on Materials and Mechanisms of Superconductivity in Washington DC (van 29 juli t/m 3 augustus).
Klapwijk wordt geroemd voor zijn baanbrekende experimenten m.b.t. de supergeleidende eigenschappen van metalen nanostructuren (van het type supergeleider-ferromagneet en het type supergeleider-normaal metaal).
Klapwijk is al jaren actief op het terrein van de supergeleiding. Zijn meest recente ontdekking was die van de penetratie van supergeleiding in een ferromagneet.
Voordien werkte hij aan supergeleider-halfgeleider systemen en aan een belangrijk theoretisch model: de Blonder-Tinkham-Klapwijk (BTK)-theorie.
Dankzij dit model kunnen wetenschappers de supergeleidende eigenschappen van nieuwe materialen relatief gemakkelijk en snel met experimenten in kaart brengen.
Klapwijk is ook bekend van zijn bijdrages aan de Herschel Space Telescope en aan ALMA, waar de kracht van supergeleiding wordt ingezet in astronomie-experimenten.
De prijs werd ingesteld in 1999 en is genoemd naar de Nederlandse wetenschapper Heike Kamerlingh Onnes (1853-1926), winnaar van de Nobelprijs voor Natuurkunde in 1913. Hij kreeg die voor de ontdekking van supergeleiding en aanverwant lage-temperatuur onderzoek.
Sinds de ontdekking van supergeleiding, is het fenomeen uitgebreid gebruikt in wetenschappelijk onderzoek, waaronder astronomie, kwantummechanica en elektronica. Maar het vindt ook zijn toepassing in het ‘alledaagse’ leven. Een bekend voorbeeld is de MRI-scanner.
(GL)
