• 11/06/2013
  • |     BB

Rapport: ‹Aziaten pikken 3D-printing technologie niet op›

3D-printerbouwers kunnen vraag niet meer volgen. Vooral in de VS en Europa, want Azië pikt de technologie veel minder op. Gaan we dan toch een voorsprong nemen? IDTechEx rapporteert.

Trefwoorden: #3D, #3D print, #additive manufacturing, #boeing, #cnc, #layerwise, #obama

Lees verder

Techniek

( Foto: Mikrocentrum, complex stuk in één keer 3D-geprint )

ENGINEERINGNET – De cijfers liegen er niet om. Wereldwijd was de 3D-printermarkt in 2012 al goed voor meer dan 1 miljard dollar aan omzet. Overal melden printerbouwers een steile piek in hun verkoopcijfers, bij sommige kan de productie naar verluidt niet meer volgen.

Tegen 2025 is de markt 4 miljard euro waard, het viervoudige van nu. Een en ander staat te lezen in het meest recente rapport van IDTechEx, een internationaal bureau voor marktonderzoek.

Het bureau koppelt – uiteraard - meteen tendensen en prognoses vast aan zijn marktstudie. De afzetgebieden medisch en tandheelkundig scoren vandaag het beste, gevolgd door juwelen, designproducten en architecturaal.

Maar daar zullen op termijn niet de grootste omzetten van komen, voorspelt het bureau, nu ook de ruimtevaart, vliegtuigindustrie en autobouwers zich beginnen roeren. (redactie: Dat is iets waar ongetwijfeld de 'wake-up call' van president Obama om er een speerpunttechnologie van te maken en de plannen van Boeing wat mee te maken hebben.)

In die sectoren gaat het om grote bedragen die de constructeurs zullen investeren in 3D-printen (of beter: Additive Manufacturing). Bij hen kan de technologie een integraal onderdeel worden van hun productietraject. Die overstap zal gepaard gaan met grote kapitaalinvesteringen, wat voor de 3D-printingsector veel hogere omzetten zal vertegenwoordigen.

Zover is het nog niet. De aerospace-sector 'proeft' momenteel van de technologie: zo zijn bijvoorbeeld bepaalde leidingen in de F18 al met ge-engineerde kunststoffen 3D-geprint. Ook ESA experimenteert volop, en werkt daarvoor bijvoorbeeld samen met het Vlaamse LayerWise (zie leestip onderaan).

Voor de ruimte- en luchtvaartindustrie staat de huidige techniek nog niet op punt: vooral de beperkte afmetingen die met 3D-printen mogelijk zijn, remmen grootschaliger gebruik af.

Met name van de ruimtevaart wordt veel verwacht, maar op de langere termijn: de verwachting is dat die tegen 2025 een inhaalbeweging zal gemaakt hebben, omdat intussen nog hindernissen moeten genomen worden inzake kwaliteitsborging en certificering van de materialen en processen.

Dat was overigens ook het geval in de medische en tandheelkundige wereld, maar daar staat men al wat verder. Bijvoorbeeld het Zweedse Arcam liet weten al méér dan 20.000 implantaten te hebben geprint, sinds die een CE-certificaat verkregen hebben én goedgekeurd zijn door de FDA.

Verrassend is wel dat de 3D-printing technologie vooral opgepikt wordt in de VS en stilaan ook in Europa, stelt het rapport: 'De Aziatische markt is en blijft relatief zwak". Dat is niet het geval met de inspanningen van kenniscentra, waar bijvoorbeeld de Chinese universiteiten goed hun mannetje staan. Maar wereldwijd leidt dat - eigenaardig genoeg - niet zo vaak tot intellectuele eigendom en patenten, met uitzondering van het Fraunhofer Instituut in Duitsland.

De kostprijs van de grondstoffen blijft een andere probleemgeval. Temeer daar bijvoorbeeld een kilo titaniumpoeder nog altijd tot 700 dollar kost, tegen 100 dollar voor een kilo titanium (bestemd voor een werktuigmachine).

Zelfs wanneer de voordelen - zoals quasi zero afval en hoge vormcomplexiteit in rekening gebracht worden - is 3D-printen op dit ogenblik niet rendabel.

En er zijn nog andere minpunten. Zo is het grootste part van technische onderdelen eenvoudig te vervaardigen op klassieke CNC-machines. 3D-printen levert daar weinig economische meerwaarde, en zal die markt ook op termijn niet vervangen.

CNC's kunnen – weerom: op dit ogenblik – veel meer materiaalsoorten bewerken, de keuze aan materialen om 3D-printers te voeden, is daarentegen nog steeds te beperkt. En in vergelijking met klassieke CNC-bewerkingmethodes blijkt 3D-printen een traag proces.

Daar staat wel een veel hogere vormcomplexiteit tegenover, wat perspectieven opent om bepaalde fabricageprocessen designmatig anders te gaan organiseren, bijvoorbeeld het vervangen van meerdere losse, nog te assembleren onderdelen door één integraal, 3D-geprint stuk (foto).

Dat is een troef die de sector onverdroten moet blijven uitspelen, adviseert IDTechEx in zijn rapport.


LEESTIP
ESA experimenteert met Vlaamse knowhow in Additive Layered Manufacturing - artikel

Voor meer nieuwsartikels over 3D-printen, prototyping en digitale productie: zie rubriek 'verwant nieuws' links bovenaan.