• 14/01/2014

Belgische Melotte 3D-print met NASA ’zwartste zwart ooit’ (+video)

Belgische kunstenaar Frederik De Wilde en Melotte werken met NASA aan 3D-geprinte, titanium sculptuur van oude Limburgse mijngangen die 'zwarter dan zwart' is. Op basis van grafeen.

Trefwoorden: #3d, #3d print, #fleurinck, #frederik de wilde, #grafeen, #kunst, #melotte, #nano, #nasa, #new media art, #techniek, #wetenschap

Lees verder

research

ENGINEERINGNET.BE – 'Op het kruispunt van kunst, wetenschap, technologie en ondernemerschap'. Zo omschrijft 3D-printspecialist Melotte in Zonhoven het sculptuur waarmee het samen met de Belgische kunstenaar Frederik De Wilde op de 'New Media Art'-beurs in Munchen zal uitpakken.

Artiest Frederik De Wilde speurt al jaren naar 'het diepste zwart'. Tijdens zijn zoektocht klopte hij zelfs aan bij het ruimtevaartagentschap NASA, en vond daar – onverwacht - een gewillig oor om om de mogelijkheden van nanotechnologie en grafeen verder te onderzoeken.

Dit laatste koolstofgebaseerd nanomateriaal is één van de twee ‘vlaggenschepen – het andere is het menselijke brein - die de Europese Commissie begin 2013 naar voor schoof als dé onderzoeksdomeinen voor de langere termijn, waaraan ze één miljard euro subsidies wil besteden.

De verwachting is dat grafeen een ware revolutie zal ontketenen. Het heeft verbazingwekkende eigenschappen: grafeen geleidt elektriciteit beter dan koper, is meer dan 100 keer sterker dan staal en heeft ook unieke optische eigenschappen doordat het geen licht reflecteert.

Het is van deze laatste eigenschap dat De Wilde gebruikt heeft gemaakt om – in samenwerking met NASA - het 'zwartste zwart ooit' te creëren.

Zijn 'M1Ne#1'-sculptuur, een voorstelling van oude mijngangen in de Limburgse ondergrond – is een verbazingwekkend staaltje van optische illusie: de 3D-structuur is zo diepzwart dat ze optisch tweedimensionaal lijkt doordat alle invallend licht gecapteerd én vastgehouden wordt in de coating.

Melotte in Zonhoven – geleid door Mario Fleurinck en eigendom van Picanol – vertaalde de 2D-plannen van de mijngangen naar een complex, printklaar 3D-model.

Een bijkomende uitdaging was naar verluidt de oppervlaktestructuur van het titanium zo te bewerken dat de grafenen nanobuisjes er na het sputteren (Chemical Vapor Deposition) aan bleven 'kleven'.

De hamvraag is uiteraard 'vanwaar de interesse van een ruimtevaartagentschap in 'zwarter dan zwart - en in een Vlaamse kunstenaar en KMO?

De lichtreflectie-eigenschappen van grafeen zijn ongelooflijk veelbelovend, zo blijkt: de (quasi) afwezigheid ervan kan een rol spelen bij alles wat met optica te maken heeft (een coating die reflecties in telescopen, camera's, microscopen wegneemt), maar ook om bijvoorbeeld het rendement van zonnecellen- en panelen te verhogen (pc- en tabletgebruikers: zie leestip onderaan).

Dat ruimtevaartagenschappen samenwerken met kleine hightech-bedrijven is niet zo uitzonderlijk: bijvoorbeeld ESA experimenteert ook met de Leuvense spin-off Layerwise om onderdelen van communicatiesatellieten in 3D te printen.

Bovendien: het wordt wel eens vergeten dat hightech zich niet aan banden laat leggen door territoriale grenzen. Ongeacht de innovatie nu van een multinational dan wel van een KMO afkomstig is. En op het vlak van 3D-printing wordt een handvol bedrijven in het kleine Vlaanderen mondiaal erkend als pioniers die tot de wereldtop behoren.

Of zoals Melotte's CEO Mario Fleurinck verklaarde aan De Tijd: "Het is niet omdat ze daar (over 3D-printing in de VS, redactie) enkele beursgenoteerde bedrijven hebben die veel lawaai maken, dat ze verder staan dan de Belgische bedrijven. Integendeel. Ik denk dat we daar trots op mogen zijn."


(Bert Belmans) (foto's: Melotte)