ENGINEERINGNET.BE - Uit de cijfers blijkt ook dat arbeiders in de industrie meer dan de andere groepen bezorgd zijn rond hun werk.
Ze vragen zich meer af of ze het wel aankunnen om tot hun 65e te blijven werken (77% vs. 60%) en ze hebben een grotere angst hun job te zullen kwijtraken (48% vs. 42%). De grootste bekommernis binnen zowat alle socio-demografische groepen is echter de impact van de aanslepende economische crisis. Deze weegt blijkbaar zwaar op ons gemoed en we hebben dan ook nood aan positief nieuws en optimisme.
In dit voorwoord maak ik dan ook graag gewag van enkele hoopvolle signalen. Tijdens het BEMAS Onderhoudsdebat op de voorbije editie van de easyFairs MAINTENANCE-beurs in Antwerpen bevestigden de verschillende panelleden uit de industrie dat zij aanvoelen dat er in bepaalde sectoren weer wat ruimte is voor industriële investeringen en projecten.
Hoop was ook het centrale thema van de BEMAS jubileumviering op 20 maart jongstleden. Eén van de gastsprekers was de heer Didier Herbert, hoofd van het directoraat voor Enterprise Competitiveness, Industry & Growth Policies van het Directoraat-generaal Ondernemingen en Industrie binnen de Europese Commissie. Hij sprak er de ambitie uit van Europa om het aandeel van de industrie binnen de Europese economie te laten toenemen van 15% naar 20% tegen 2020.
Europa bereidt momenteel een hele reeks maatregelen voor die deze groei moeten initiëren en ondersteunen. De hernieuwde aandacht van de politiek, zowel op Europees niveau, als op regionaal vlak (denk maar aan Nieuw Industrieel Ondernemen binnen Vlaanderen In Actie, en het Plan Marshall in Wallonië), moet binnen onze industriële gemeenschap toch op applaus worden onthaald.
Maar uiteindelijk zal die groei niet door de beleidsmakers gerealiseerd moeten worden, maar moet ze ontstaan binnen onze eigen organisaties. Als onderhoudsgemeenschap hebben we weinig impact op factoren als energiekost en loonkost, maar hebben we des te meer invloed op het energieverbruik en de efficiëntie en effectiviteit van de medewerkers en het machinepark.
Op die manier speelt onderhoud een cruciale rol in het versterken van de competitiviteit van onze ondernemingen.
Ik ben er rotsvast van overtuigd dat onderhoud een belangrijke katalysator kan zijn voor de industriële renaissance in Europa, door de bijdrage op volgende kerngebieden:
Innovatie vanuit een sterk industrieel weefsel
Een lokaal verankerd netwerk van productie, machinebouw en dienstverleners moet behouden blijven. De kruisbestuiving die hierdoor gestimuleerd wordt is de ideale incubatiekamer voor innovaties waaruit de industrie van de toekomst kan groeien.
Beschikbaarheid van technisch talent
Het tekort aan technisch geschoold personeel laat zich wereldwijd voelen. Steeds vaker speelt de beschikbaarheid van technisch (onderhouds)talent mee in investeringsbeslissingen. We moeten dan ook dringend verder werk maken van een kwalitatief technisch onderwijs in functie van de noden van de industrie.
Transformatie van de bestaande assets
De 'installed base' in onze contreien is aan het verouderen. Dit hoeft geen nadeel te zijn, maar om de competitiviteit van onze bedrijven op peil te houden is het wel nodig om de noodzakelijke technische maatregelen te nemen om de levensduur van installaties te verlengen.
Zowel door de lagere investeringskosten als door de kleinere impact op de omgeving dragen onderhoud en asset management zo bij tot een hogere betrouwbaarheid, meer (energie)efficiëntie en de productie van innovatieve producten.
Als technisch verantwoordelijken is het onze 'verdomde' plicht om te geloven in een positieve toekomst voor de industrie in ons land. Laten we de kansen die de industriële renaissance biedt met beide handen grijpen en vandaag nog starten om dit binnen onze onderneming waar te maken.
Maintenance Evangelist Wim Vancauwenberghe is directeur van Bemas, de Belgian Maintenance Association.
