ENGINEERINGNET.NL - De raket had drie experimenten aan boord en is door de studenten zelf ontwikkeld en gebouwd, inclusief het belangrijkste onderdeel: de raketmotor.
In 2009 lanceerden de studenten Stratos I. Deze voorganger bereikte toen een hoogte van 12,5 km, een Europees hoogterecord voor zelfbouwraketten. In oktober vorig jaar werd er een poging ondernomen om het record opnieuw aan te scherpen met de Stratos II, maar dat lukte niet.
Een van de veiligheidssystemen, het ‘Flight Abort System’, haperde en een lekkende oxidatortank gooide op het laatste moment roet in het eten. “Gelukkig heeft dit ons de tijd gegeven om extra testen uit te voeren en waar nodig verbeteringen aan te brengen,” aldus projectleider Jeroen Wink van Delft Aerospace Rocket Engineering (DARE).
De nieuwe raket heeft een aantal grote verbeteringen doorgemaakt ten opzichte van vorig jaar. Het Flight Abort System is volledig opnieuw ontworpen, om er zeker van te zijn dat de vlucht niet onnodig afgebroken zal worden.
Daarnaast is het onderdeel waar vorig jaar het lek ontstond verbeterd. “We hebben bovendien de ergonomie van de raket verbeterd, waardoor we een stuk makkelijker onderdelen kunnen verwisselen. De vorige keer hadden we het probleem dat je ook bij moderne auto’s ziet: om een koplampje te vervangen moet soms de hele bumper eraf. Zoiets hadden we ook bij Stratos-II, maar nu zijn de onderdelen veel toegankelijker,” aldus Ralph Huijsman, teamlid en student luchtvaart- en ruimtevaarttechniek.
Ook de raketmotor zelf is opnieuw onder de loep genomen. De motor levert genoeg stuwkracht om een kleine auto te lanceren en is door de studenten zelf ontworpen, gebouwd en getest. De raketmotor werd dit jaar vier keer ontstoken in een bunker van TNO in Rijswijk, terwijl deze aan de grond is verankerd. Het gebruikte motortype is een hybride: een tussenvorm tussen een raket met vaste brandstof en een raket met vloeibare brandstof. “Het lawaai van de motor is overweldigend,” vertelt Jeroen Wink.
De hybride raketmotor van de Stratos II+ heeft een verbrandingskamer met vaste brandstof waar een oxidator (lachgas) in gespoten wordt. Als stuwstof van de motor gebruiken de studenten een opvallende brandstofcombinatie met ingrediënten die ook te vinden zijn in koffiezoetjes en kaarsvet.
In combinatie met het lachgas levert deze opmerkelijke samenstelling een efficiënte voortstuwing. De raket ging 2545 km/h, ongeveer twee keer de snelheid van het geluid.
Stratos II+ neemt drie experimenten mee. Het belangrijkste is een radioastronomieexperiment van de Radboud Universiteit, dat meet hoe ver radiostraling uit de ruimte in de atmosfeer doordringt. Daarnaast vliegt er een experiment mee dat positie- en snelheidsbepaling zonder GPS uitvoert. Mede met dit experiment kan de hoogte van de vlucht bepaald worden. Tot slot is er een technisch experiment aan boord dat beelden vanuit de raket live naar de grond stuurt.
Na de succesvolle lancering vanaf de Spaanse zuidkust kunnen de studenten zich gaan richting op hun volgende, en ultieme doel: als eerste studentengroep met een raket de grens van de ruimte halen (100 km).
