ENGINEERINGNET.NL - Een consortium, bestaande uit Witteveen+Bos, Elestor, Energieonderzoek Centrum Nederland (ECN) en de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN), onderzoekt met deze pilot op welke manier de batterij op grotere schaal kan worden ingezet.
De door Elestor ontwikkelde ‘waterstofbromide flowbatterij’ maakt het mogelijk om elektriciteit, zoals gegenereerd door duurzame energiebronnen, op te slaan tegen een fractie van de kosten van de huidige technologieën.
Een ander belangrijk aspect van het concept is dat het gewenste vermogen [kW] en capaciteit [kWh] onafhankelijk van elkaar kunnen worden gedimensioneerd. In de flowbatterij bevinden de beide chemische componenten zich elk in een eigen gesloten circuit.
De componenten zijn van elkaar gescheiden door een selectief membraan, dat alleen protonen doorlaat. Als op de batterij een spanning wordt aangelegd, vindt een redoxreactie plaats, waarbij protonentransport door het membraan plaatsvindt en de batterij geladen wordt.
Bij het ontladen vindt de reactie in omgekeerde richting plaats. Doordat deze redoxreactie 100 % omkeerbaar is, kent het proces intrinsiek geen degradatie, waardoor de opslagcapaciteit van het systeem na verloop van tijd niet afneemt.
De beide chemische componenten zijn op aarde in overvloed aanwezig en daardoor zeer goedkoop. Met name dit aspect, gecombineerd met het gepatenteerde systeemontwerp, heeft in een opslagsysteem geresulteerd waarvan de opslagkosten per kWh relatief heel laag zijn.
Het flowbatterij principe is al enige tijd bekend, maar werd in deze vorm nog niet eerder in de gebouwde omgeving toegepast.
De batterij werd geplaatst bij het kantoor van Witteveen+Bos in Deventer en is verbonden aan zes zonnepalen. Deze panelen zijn door Energieonderzoek Centrum Nederland (ECN) met behulp van de innovatieve Back Contact (BC)-technologie ontwikkeld.
Anders dan bij een conventionele zonnecel zijn de contacten bij een BC-module aan de achterkant van de cel met elkaar verbonden. Het voordeel hiervan is dat er geen schaduwwerking optreedt en dat cellen dichter op elkaar zitten.
Het Lectoraat Meet- en Regeltechniek van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN) zorgde voor de systeemintegratie en voor de vermogenselektronica.
(bron en foto: Witteveen+Bos)
