ENGINEERINGNET.BE -- Volgens ons Burgerlijk Wetboek zijn de aannemer en de architect gedurende 10 jaar aansprakelijk voor het geheel of gedeeltelijk tenietgaan van de gebouwen die door hen werden opgericht en dit wegens een gebrek in de bouw of door de ongeschiktheid van de grond.
Deze verantwoordelijkheid slaat dus op 'ernstige gebreken' die de stabiliteit van het gebouw in het gedrang brengen. We denken hier bijvoorbeeld aan gebreken aan de muren, het dak, enz.
De tienjarige aansprakelijkheid is van toepassing op alle bouwwerken. Bovendien moeten de betrokken partijen, zijnde aannemer en architect, verbonden zijn door een 'aannemingsovereenkomst'.
Deze tienjarige aansprakelijkheid is immers van contractuele aard. Verder moet het vastgestelde gebrek de stevigheid van het gebouw in het gedrang brengen. Een loutere 'aantasting' van de stabiliteit van het bouwwerk is al voldoende; het is dus niet noodzakelijk dat het gebouw op instorten staat!
Een laatste voorwaarde opdat de 10-jarige aansprakelijkheid toegepast kan worden, is dat de bouwheer die zijn aannemer en/of zijn architect wil aanspreken, het bewijs moet leveren van een fout.
Kan deze 10-jarige aansprakelijkheid verlengd worden?
Partijen onderling kunnen het principe van de 10-jarige aansprakelijkheid uitbreiden, maar ze mogen het niet beperken of volledig afschaffen.
Deze 10-jarige termijn kan dus niet ingekort worden en in de praktijk bestaat hierover ook geen discussie. Anders is het gesteld met de vraag of na verloop van deze 10-jaar deze termijn nog kan verder lopen?
De rechtspraak is hierover niet unaniem: de ene rechter beslist dat het geen probleem is om deze termijn te laten verder lopen na verloop van de 10 jaar, terwijl andere rechters dan weer oordelen dat dit niet kan!
Een paar voorbeelden uit de praktijk!
De firma Janssens is eigenaar van een bedrijfsgebouw dat bijna tien jaar geleden werd opgeleverd. Nu is Janssens verplicht om de aannemer en de architect op te roepen daar er zich op het dak waterinfiltraties voordoen.
De aannemer en de architect stellen ter plaatse het probleem vast en de aannemer verbindt er zich toe om het dak te herstellen zodat de vochtinfiltratie stopt. Daar er al bijna tien jaren verlopen zijn, stuurt Janssens een brief naar deze aannemer en de architect met de vraag de tienjarige aansprakelijkheid te verlengen met één jaar en dit in verband met de herstellingen aan het dak.
De architect gaat hier niet mee akkoord, de aannemer wel. In de loop van het tiende jaar blijkt echter dat de herstellingen aan het dak niet goed zijn, zodat de firma Janssens zich verplicht ziet naar de rechter te stappen in verband met de verlenging van deze 10-jarige aansprakelijkheid.
De rechter beslist dat de verlenging er niet mag komen! Hij meent dat deze 10-jarige termijn er één van openbare orde is; een vervaltermijn waarover in de praktijk geen overeenkomsten kunnen gesloten worden!
Andere rechter, andere beslissing?
Aannemer Filips verbouwt een fabriekspand van de firma Peeters. Slechts een paar jaar na de oplevering worden er scheuren en barsten vastgesteld. Bouwheer firma Peeters probeert tot een vergelijk te komen met de aannemer, maar dit lukt niet.
Acht jaar na de oplevering stapt de firma Peeters naar de rechter. Zij vindt dat aannemer Filips aansprakelijk is voor een slechte uitvoering van de werkzaamheden en steunt zich op de tienjarige garantietermijn. Daar er zich hier zo snel al mankementen aan het gebouw voordeden, wenst de firma Peeters de 10 jarige aansprakelijkheidstermijn uit te breiden.
De rechter beslist in deze zaak dat de wettelijke tienjarige garantietermijn door de partijen niet kan ingekort worden, maar dat ze wel kan verlengd worden! Bouwheer Peeters krijgt gelijk; de rechter gaat akkoord met zijn vraag om uitbreiding van de wettelijke garantietermijn!
Als zelfstandig juriste verzorgt Solange Tastenoye algemene juridische dienstverlening voor bedrijven, particulieren en zelfstandigen en verenigingen. Haar specialisatie is burgerlijk recht.
