NASA gebruikt ’vliegende schotel’ om technologie voor Mars te testen

De test met de LDSD was al verschillende keren uitgesteld, maar dit weekend voerde NASA met het toestel, dat op een vliegende schotel, lijkt een succesvolle test uit boven Hawaï.

Trefwoorden: #LDSD, #LDSD Mars, #NASA Mars, #ruimtereis Mars, #vliegende schotel Mars

Lees verder

Nieuws

( Foto: NASA )

ENGINEERINGNET.BE - NASA's Low-Density Supersonic Decelerator (LDSD) is ontwikkeld om technologieën te testen die ruimtereizen naar Mars mogelijk moeten maken.

Voor menselijke vluchten naar Mars moet er immers ook bevoorrading zijn en spreken we van grotere toestellen. De eerste echte testen met LDSD werden al verschillende keren uitgesteld omwille van de weersomstandigheden.

Maar afgelopen weekend werd de LDSD dan toch van op de lanceerbasis van Kauai in Hawaï in de atmosfeer gebracht.

De bedoeling was om een parachute en een kevlar ring te testen die een ruimtetoestel moet afremmen voor een landing op Mars. De technologie die door NASA tot nu gebruikt werd om te landen op Mars dateert van het Viking Program van 1976 en werd in 2012 nog gebruikt om de Curiosity rover op Mars af te leveren.

Voor grotere toestellen is deze technologie echter niet geschikt en worden nu nieuwe landingstechnologieën ontwikkeld. En die landingstechnologieën moeten uitgetest worden.

Hiervoor werd de LDSD door een met helium gevulde ballon tot op 36,5 km hoogte in de atmosfeer gebracht. Op deze hoogte lijkt onze atmosfeer het meest op die van Mars. Vervolgens werd de raketmotor opgestart om het toestel tot op 50 km te brengen en op supersonische snelheid (Mach 4).

Bedoeling is immers om de omstandigheden van een landing op Mars zo goed mogelijk na te bootsen.

Bij de terugkeer naar de aarde werden dan de 2 'remsystemen' getest. Het eerste was een soort opgeblazen ballon in de vorm van een donut. Doordat de ballon de omtrek van de LDSD vergroot zou het in theorie het toestel moeten afremmen.

Het tweede systeem, een supersonische parachute met een diameter van 30m werd echter niet volledig geopend waardoor de LDSD met grotere snelheid dan voorzien in de oceaan terecht kwam.

NASA is tevreden met de test aangezien de test in eerste instantie bedoeld was om de vliegcapaciteit van de LDSD te testen.

In dit opzicht was de missie geslaagd. De testen met de landingstechnologie waren een bonus. NASA plant volgend jaar nog 2 testvluchten met LDSD 'klonen'.