Sommige schimmels in wortelmateriaal vertragen rottingsprocess

In een onderzoek van ecoloog Erik Verbruggen (UAntwerpen) wordt aangetoond dat een gespecialiseerde schimmelsoort, die leeft in de wortels van planten, rottingsprocessen kan vertragen.

Trefwoorden: #Arbusculaire mycorrhizaschimmel, #rottingsproces, #UAntwerpen

Lees verder

research

( Foto: Wikipedia )

ENGINEERINGNET.BE - Wie schimmels denkt, denkt meestal aan snelle rottingsprocessen. Veel schimmelsoorten leven op afgestorven plantenmateriaal, waarbij ze de aanwezige voedingsstoffen recycleren en het afbraakproces versnellen.

Dit draagt bij aan de vruchtbaarheid van de bodem, omdat voedingsstoffen weer ter beschikking komen van planten, maar kan er ook voor zorgen dat er minder koolstof in de bodem blijft (bij de rottingsprocessen komt CO2 vrij). Dit kan van groot belang zijn voor de bufferende werking van ecosysteembodems op klimaatverandering.

Ecoloog Erik Verbruggen (Global Change Ecology Excellence Centre, Research Group Plant Ecology): “ Arbusculaire mycorrhizaschimmels zijn bijzondere schimmels. Ze leven in de wortels van levende planten. Ze helpen de plant om efficiënt nutriënten zoals stikstof en fosfor te verzamelen uit de bodem. In ruil worden zij gevoed met koolstof door de plant. Een symbiose. Zij hebben nu geen koolstof meer nodig uit de bodem zoals andere schimmels.”

Wortels vertegenwoordigen een groot deel van het koolstof in de bodem, en dus is het belangrijk hun afbraak op te volgen. Om te weten hoeveel koolstof wordt opgeslagen in de bodem nadat een plant afsterft, is het heel belangrijk om ook de wortelbiomassa in rekening te brengen.

Daarnaast is het, om een goed idee van de koolstofopslag in de bodem te krijgen, van groot belang specifiek de koolstof-deeltjes te volgen. Die passeren in het bodemvoedselweb immers door meerdere ‘buiken’, en zo verlies je ze al snel uit het oog.

Erik en zijn verschillende internationale collega’s bekeken in hun experiment hoe het strooisel van de wortels afbrak in aan- en afwezigheid van arbusculaire mycorrhizaschimmels.

Om in detail de vrijstelling van het koolstof op te volgen, voegden zij een specifiek kenteken toe aan het koolstof van de wortels (“isotoop-labeling”) waardoor zij het uiterst nauwkeurig konden traceren.

Verbruggen: “Het blijkt uit ons onderzoek dat de arbusculaire mycorrhizaschimmels het koolstof in de rottende wortels kunnen stabiliseren. In ons experiment werd koolstof een pak sneller vrijgesteld indien de schimmels niet aanwezig waren. Op die manier kunnen de schimmels ervoor zorgen dat er netto minder CO2 wordt vrijgesteld, en meer koolstof in de bodem achterblijft.”

“Dit bleek vooral zo voor wortels die al een eerste rotting hadden ondergaan. Onze resultaten contrasteren behoorlijk met eerdere studies, die een versnelling van de rotting aangaven. We vermoeden dat het verschil ligt in het feit dat andere studies enkel naar de initiële afbraak keken. De vrijstelling van inherent labiel koolstof in de wortels kan inderdaad versneld worden door de arbusculaire mycorrhizaschimmels, maar het inherent stabiele koolstof wordt anderzijds nog stabieler gemaakt door de schimmels.”

Hoe de schimmels juist zorgen voor deze vertraagde afbraak, is nog een open vraag die momenteel wordt onderzocht. Erik en zijn collega’s publiceerden het onderzoek in het gezaghebbende vakblad “Journal of Ecology”.


(bron: UAntwerpen)