ENGINEERINGNET - Ook ESA wil 3D printen – of beter: additieve fabricage - niet aan zich laten voorbij gaan. De ruimtevaartorganisatie richtte een internationaal 'consortium' op waarbij zowel de Europese instanties, de industriële spelers (oa EADS en Norsk Titanium) als de onderwijs- en kenniscentra betrokken zijn.
Daarmee sluit de ruimteorganisatie zich aan bij onder meer zijn Amerikaanse tegenhanger NASA (zie leestip onderaan) en Boeing, die volop bezig zijn om productie-infrastructuur op poten te zetten. Ook VS-president Obama liet vorig jaar weten 3D-printing als een technologie van uitzonderlijk belang te beschouwen.
ESA mikt duidelijk niet op om het even welk type van de 3D printtechnologie. De eisen zijn streng: het moet met metalen gebeuren die kunnen weerstaan aan temperaturen tot +1.000°C, en die geschikt zijn voor ruimtevaart- en 'aardse' toepassingen onder extreme condities.
Dat heeft dus niets te zien met de huis- en tuinprinters waarmee 3D-printen vaak geassocieerd wordt, maar wel met het fabriceren van complex gevormde onderdelen en geavanceerde smelttechnieken - bijvoorbeeld 'laser melting' - voor metalen.
'We ontwikkelen momenteel de eerste methodes voor grootschalige productie van onderdelen in metaal', liet ESA weten, 'want we verwachten dat 3D-printtechnieken een revolutie zullen ontketenen in de fabricage, nu ze niet langer beperkt zijn tot plastics als basismateriaal. Dat was tot voor kort nog het geval, maar plastics zijn niet echt industrieel inzetbaar'.
ESA heeft het project AMAZE genoemd, wat staat voor 'Additive Manufacturing Aiming Towards Zero Waste & Efficient Production of High-Tech Metal Products'.
AMAZE ging al in januari 2013 van start, en momenteel worden productiesites opgezet in Frankrijk, Duitsland, Italië, Noorwegen en het VK, 'om de industriële toeleveringsketen te ontwikkelen'.
Voor een heel ander type toepassing liet ESA enkele maanden geleden al weten te onderzoeken hoe ze met 3D printing een maanbasis zou kunnen bouwen. Die moet gebruik maken van de materialen in de bodem van de maan.
Het Britse bedrijf Monolite bouwde er zelfs al een printer voor, die de wanden van de basis kan optrekken met een snelheid van 2 meter per uur, en stelt dat zijn volgende generatie 3,5 meter per uur zal halen.
(Bert Belmans)
FOTO
Maanbasis. Eenmaal geassembleerd worden de koepels door robots bedekt met een laag aarde om de bewoners te beschermen tegen ruimtestraling en de inslag van micrometeorieten.
