ENGINEERINGNET.BE - De innovatie komt uit de Leuvense VIB Bio Imaging Core, onder leiding van professor Sebastian Munck. Het Duitse Zeiss tekende het eerste contract. De microscoopgigant zal zijn nieuwe toestellen uitrusten met VIB-technologie en zo superresolutie wereldwijd beschikbaar maken.
Al decennialang gebruiken wetenschappers confocale microscopen om kleine deeltjes, zoals proteïnen, in 3D te observeren. Tot op vandaag kunnen ze deeltjes kleiner dan 200 nanometer (het miljoenste van een millimeter) niet meer onderscheiden.
Tenzij ze daarvoor gespecialiseerde, dure hardware aankopen en bijzonder veel tijd pompen in het maken van complexe stalen. Beide zijn voor veel labo’s eenvoudigweg niet haalbaar.
Deze innovatie, officieel Point Detection Imaging Microscopy via Photobleaching genoemd, is goed nieuws voor labo’s over de hele wereld: wetenschappers zullen superresolutie kunnen gebruiken bij standaardtoestellen, zonder daarvoor in speciale hardware te hoeven investeren.
Munck: “Ons doel was om superresolutie ook supermakkelijk te maken. Zo kunnen wetenschappers zich meer concentreren op hun onderzoek, in plaats van op de technologie.”
Binnen VIB worden geregeld vernieuwende technologieën ontwikkeld, maar de volgende stap is minstens even cruciaal: de concrete toepassing ervan op grote schaal. In dit geval sloeg het Leuvense team de handen ineen met het toonaangevende Duitse bedrijf Zeiss. Dat zal de VIB-technologie integreren in hun confocale microscopen.
Dr. Ralf Engelmann (Product Manager 3D Microscopy, Zeiss): “In de microscopie is superresolutie een hot topic, en dus een belangrijk thema om in te innoveren. Onze VIB-gebaseerde nieuwe softwaremodule, die we SR-DIP noemen, maakt superresolutie toegankelijk voor wetenschappers die geen grote investeringen kunnen maken, maar toch aan toponderzoek willen doen.”
Dr. Jérôme Van Biervliet (Senior Business Development Manager, VIB): “Dankzij Zeiss zal onze technologie wereldwijd beschikbaar worden. Onderzoekers krijgen zo een beter zicht op hoe moleculen op elkaar inwerken bij bijvoorbeeld ziekten. Dat laat hen toe om op termijn betere medicijnen te ontwikkelen.”
