ENGINEERINGNET.BE - In het Noordpoolgebied zijn nu al langetermijnveranderingen merkbaar als gevolg van klimaatverandering door menselijke activiteiten, zoals het verdwijnen van zee-ijs en verzuring van de oceaan.
Doel van het project GreenFeedBack is om een beter begrip te krijgen van de uitwisseling van broeikasgassen tussen land, zoet water en de oceaan, en van de invloed van menselijke activiteiten in deze regio.
De nieuwe data kunnen klimaatmodellen verfijnen in het voorspellen van de hoeveelheid CO2 in het noordpoolgebied. Diezelfde modellen zullen ook in staat zijn om veranderingen in methaan en lachgas, twee gassen met een veel krachtiger broeikaseffect dan CO2, beter te monitoren, alsook om de pH-waarden en de verzuring in deze wateren op te volgen.
Op elk meetstation in het fjord en het kustgebied werd een rozet of carrousel naar de zeebodem gestuurd. Uitgerust met 24 Niskin-flessen van 10 liter verzamelde die water op een bepaalde diepte onder het zeeoppervlak. Op het rozet was ook een CTD-sensor gemonteerd die continu temperatuur, zoutgehalte en diepte mat tijdens het afdalen in de waterkolom.
Eenmaal het rozet terug aan boord was, werden snel waterstalen verzameld uit de Niskin-flessen voor chemische analyses. Hiermee krijgen de onderzoekers zicht op de concentratie van verschillende broeikasgassen in het water, bepaalde parameters van het carbonaatsysteem (pH, opgeloste anorganische koolstof en alkaliniteit) en de in het water opgeloste organische stoffen.
Om de beurt, in een heel precieze volgorde, moesten de monsters voor de verschillende analyses ingezameld worden. Sommige stalen werden direct behandeld om alle biologische activiteit te stoppen, zodat de interessante eigenschappen goed bewaard blijven tot ze aan land geanalyseerd worden.
De data van de CTD-sensoren en de op de romp van het schip gemonteerde ADCP (akoestisch doppler stroomprofiel) helpt om de fysieke eigenschappen van het water te observeren en te begrijpen hoe het water beweegt tussen de fjord, de kust en de oceaan. Zo kunnen de wetenschappers de gemeten concentraties van broeikasgassen beter interpreteren.
Op de terugreis voeren de wetenschappers extra metingen en analyses uit van het oppervlaktewater. Daarbij wordt gebruik gemaakt van de capaciteit van het schip om water van het zeeoppervlak direct naar het lab te pompen. Speciale systemen meten continu de concentraties van broeikasgassen langs het traject. Om deze automatische continumetingen te kalibreren en valideren, moeten om de vier uur discrete monsters van het oppervlaktewater worden ingezameld.
Deze laatste etappe is een test voor een grotere, meer toegewijde en langere campagne die hopelijk volgend jaar plaatsvindt. Partners in dit project, dat steun krijgt uit het EU-Horizon programmma, zijn Uliège en VLIZ.
