ENGINEERINGNET -- In milieuthema’s zoals het versterkte broeikaseffect, verzuring of luchtkwaliteit, draait het om gassen en deeltjes die in de lucht terecht komen. Die uitstoot kan komen vanuit een ‘puntbron’ zoals een schoorsteen: dat is redelijk eenvoudig te meten. Een stuk moeilijker te meten zijn de emissies van zogenaamde ‘diffuse bronnen’, zoals boerderijen, industrieterreinen, afvalstortplaatsen of moerassen.
Arjan Hensen, onderzoeker bij ECN, presenteerde en verdedigde halverwege januari aan de VU in Amsterdam zijn proefschrift over ‘Diffuse bronnen’. “Deze diffuse bronnen beslaan vaak een groot oppervlak en de uitstoot is variabel in de tijd”, legt hij uit. “De uitstoot van een vierkante meter op een stortplaats kan een factor 1.000 verschillen met die van enkele meters verderop. En hoe bepaal je dan de jaarlijkse methaanuitstoot voor een stortplaats van 60 hectare?.”
Toch wordt geschat dat 20% van de totale NL-broeikasgasemissies en 80% van het ammoniak gas uit dit soort bronnen komt. Er zijn verschillende manieren om dat te kunnen meten.
Het proefschrift beschrijft experimenten, die variëren van metingen in omgekeerde dozen die op de bodem worden geplaatst, tot metingen met snelle sensoren die, rijdend door de gaspluim, de uitstoot van een bron bepalen.
Hensen laat de meetmethoden zien, geeft aan waar ze te kort schieten en hoe ze verbeterd kunnen worden. Volgens Hensen is innovatie van meetsensoren en methodes de sleutel om de onzekerheden kleiner te krijgen.
(KV) (afbeelding ECN)
Het proefschrift is hier te downloaden: Meteoquatgeds.pdf
VIDEO: “Measuring emissions from diffuse sources”:
