ENGINEERINGNET.BE - Cassiopeia A ontstond 340 jaar geleden na de explosie van een zware ster en is het jongst bekende overblijfsel van zo'n ster in dit melkwegstelsel. Het nieuwe beeld biedt astronomen een unieke kans om meer te leren over hoe dergelijke supernova's ontstaan.
"We kunnen nu het puinveld van een geëxplodeerde ster te bekijken en een soort stellaire autopsie uitvoeren om te begrijpen welk type ster er van tevoren was en hoe die ster explodeerde", aldus Danny Milisavljevic van de Purdue University in de VS.
De opvallende kleuren op het nieuwe beeld van Cassiopeia A bevatten een schat aan informatie die onderzoekers nog maar net beginnen te ontrafelen. "We proberen momenteel te ontwarren welke mix van zware elementen en stofdeeltjes bijdragen tot het waargenomen beeld", aldus UGent-onderzoekster Ilse De Looze
Een van de wetenschappelijke vragen die Cassiopeia A kan helpen beantwoorden is: Waar komt kosmisch stof vandaan? Uit waarnemingen is gebleken dat zelfs zeer jonge sterrenstelsels in het vroege heelal vol zitten met enorme hoeveelheden stof. Het is moeilijk om de oorsprong van dit stof te verklaren zonder een beroep te doen op supernova's die grote hoeveelheden stof door de ruimte spuwen.
Bestaande waarnemingen van supernova's konden nog geen sluitende verklaring geven voor de hoeveelheid stof die we in die vroege sterrenstelsels zien. Door Cassiopeia A met de James Webb ruimtetelescoop te bestuderen, hopen astronomen een beter zicht te krijgen op de bouwstenen waaruit planeten, maar ook mensen, zijn opgebouwd.
In de onderzoeksgroep DustOrigin bestuderen UGent-onderzoekers de eigenschappen van stof in supernovaresten. Door veel verschillende supernovaresten te bestuderen, krijgen ze een realistisch beeld van de hoeveelheid stof die door supernovaresten in de Melkweg en in andere sterrenstelsels wordt gepompt.
De nieuwe beelden van Cassiopeia A bieden een unieke kijk op de stofvorming in verschillende delen van de supernovarest, waardoor onderzoekers de samenstelling en grootte van de stofkorrels in verschillende omstandigheden kunnen nagaan.
Daarnaast kunnen de energetische schokgolven van een supernova dit stof ook vernietigen. Het team modelleert deze interacties om in te schatten hoeveel stof deze schokgolf doorgaans kan overleven. Met deze informatie gaan ze aan de slag om te berekenen hoe groot de bijdrage van supernovastof is tot de totale hoeveelheid stof in zeer jonge sterrenstelsels in het vroege heelal.
