Onderzoekster Wageningen UR ontwikkelt eiwitgel voor weefselherstel

Onderzoekster van Wageningen University ontwikkelt een eiwitpolymeer dat een basis biedt voor de ontwikkeling van nieuwe biomaterialen die herstel van weefsel stimuleren met levende cellen.

Trefwoorden: #biomaterialen, #eiwitgel, #eiwitpolymeer, #Gosia Wlodarczyk-Biegun, #levende cellen, #Wageningen University, #weefselherstel

Lees verder

research

( Foto: Wageningen University )

ENGINEERINGNET.NL - Het menselijk lichaam kan veel weefselschade zelf herstellen. Maar soms heeft het bij operaties of wonden een steun in de rug nodig.

In haar promotieonderzoek ontwikkelde Gosia Wlodarczyk-Biegun een eiwitpolymeer dat een basis biedt voor de ontwikkeling van nieuwe biomaterialen die herstel van weefsel stimuleren met levende cellen. Wlodarczyk-Biegun promoveert deze week aan Wageningen University.

Aan Wageningen University wordt al langer onderzoek gedaan naar de ontwikkeling van eiwitpolymeren, waarvan de structuur en de eigenschappen heel nauwkeurig gecontroleerd kunnen worden. Gosia Wlodarczyk-Biegun maakte ‘haar’ eiwit met behulp van een gistcel.

Door het DNA van de gistcel iets aan te passen, kon ze de volgorde van de bouwstenen van het eiwit, de aminozuren, sturen en op die manier functionaliteiten inbouwen.

Het eiwitpolymeer reageert daardoor op contact met het lichaam. “Het is een vloeibare oplossing bij een lage pH. Het lichaam heeft een hogere pH. Je kunt de vloeistof inspuiten en door de verandering van pH vormt zich een gel, waardoor je het heel goed op een specifieke plek kunt plaatsen. De structuur lijkt op die van natuurlijke zijde.”

Het eiwit is ook een goed groeimedium voor cellen, bewijst de promovenda in haar proefschrift Silky gels for cells. “De cellen houden zich vast aan de hydrogel, verspreiden zich erover en vermenigvuldigen zich, en ook dat maakt de hydrogel bijzonder”, vertelt copromotor Marleen Kamperman.

De gelvormende eigenschap maakt het eiwitpolymeer zeer geschikt voor biomedische toepassingen, zoals het vervangen van weefsel bij operaties en wonden. Het zelfgemaakte eiwitmateriaal biedt ook perspectieven voor toxicologisch onderzoek.

“Omdat je er mee naar de reactie van cellen kunt kijken op bepaalde stoffen, lijkt het een heel geschikt alternatief voor dierproeven”, aldus Kamperman. Daar is nog wel verder onderzoek voor nodig.