ENGINEERINGNET.BE - In 2018 werd in de EU 61,8 miljoen ton kunststofafval geproduceerd, waarvan slechts 9,4 miljoen ton werd gerecycleerd.
Een van de oplossingen voor betere recycling is het gebruik van magnetische dichtheidsscheiding. Maar deze techniek is niet altijd doeltreffend.
Magnetische dichtheidsscheiding is een techniek die onlangs door Umincorp werd ontwikkeld. Hierbij wordt gebruik gemaakt van een ferrofluïdum die een verticale massadichtheidsgradiënt genereert als het in de buurt komt van een magnetisch veld.
Als plastic deeltjes aan dit ferrofluïdum worden toegevoegd, bewegen de verschillende deeltjes zich naar een hoogte in de vloeistof waar de schijnbare massadichtheid van het ferrofluïdum ongeveer gelijk is aan de massadichtheid van de plastic deeltjes.
Dit afgescheiden plastic is herbruikbaar in producten met een hogere waarde, wat de economische uitvoerbaarheid van recycling verhoogt.
De nieuwe techniek brengt een aantal uitdagingen met zich mee. Turbulentie in het scheidingsproces vermindert de scheidingsefficiëntie door het toegenomen mengen, en moet daarom zoveel mogelijk worden onderdrukt. Ook kunnen botsingen tussen deeltjes het scheidingsproces vertragen.
Vandaar dat Rik Dellaert op zoek ging naar oplossingen hiervoor. Eerst gebruikte hij twee windtunnels om de turbulentie in de stroom te meten en te analyseren. Daarna gebruikte hij een vloeistoftank om botsingen op te sporen tussen deeltjes in een ferrofluïdum met een verticale massadichtheidsgradiënt in een magnetisch veld.
Uit het onderzoek blijkt dat om turbulentie te onderdrukken, een ‘lamineermachine’ aan de ingang van de stroom moet worden gebruikt, bestaande uit een verzameling parallelle vierkante kanalen. Deze ‘lamineermachine’ moet relatief kleine kanalen en dunne wanden hebben en een bepaalde stromingssnelheid handhaven.
