ENGINEERINGNET.BE -- Benjamin Franklin (1706-1790) wist dit kort en krachtig uit te drukken: «A penny saved is a penny earned». Organisaties, in industrie en dienstensector, liggen dan ook wakker van de return-on-investment van elke euro die moet worden uitgegeven.
Dit is ook duidelijk te merken aan de professionele journals en aanverwante websites. Bijdrages met budgettips, artikels over onderhoudsstrategie en de financiële implicaties, besparingen op uitgaven voor personeel, wisselstukken en dergelijke zijn dan ook legio. Een paar daarvan trokken mijn aandacht.
Artikels over...
Allereerst zijn er de artikels inzake budgetbeheer. Er wordt uitgelegd hoe een evenwichtig en verantwoord budget op te stellen voor de onderhoudsdienst. Een hele verademing met het nog vrij recente verleden waarbij het onderhoudsbudget voor het komende jaar gewoon het budget van het vorige jaar, met eventueel een kleine aanpassing was.
Nauw daarbij aansluitend zijn de - vele- artikels die wijzen op het feit dat ondoordachte besparingen op korte termijn vaak voor problemen zorgen op langere termijn. Niets zo eenvoudig als besparen op het onderhoudsbudget: je schrapt gewoon alle grote onderhoudsbeurten en renovaties! Maar u bent het ongetwijfeld met mij eens: dit wreekt zich vroeg of laat.
Een ander soort artikels gaat over de justificatie van investeringen, met twee favoriete topics: uitgaven voor CMMS en uitgaven voor predictief/prognostisch onderhoud. Laat ons eens naar de CMMS kijken. Iedereen weet dat we computersystemen nodig hebben en weet dat die dingen handenvol geld kosten: initiële software- en hardwarekosten en al heel snel zijn er de software-updates en de hardware-uitbreidingen, om van licenties, customization en training nog maar te zwijgen.
Met puur financiële argumentatie, 'kost zoveel vs bespaart zoveel', is het moeilijk een CMMS-investering te justifiëren. Andere drijfveren spelen: alignatie met het ERP-systeem (vaarwel, best-of-breed maintenance applicatie!), frustratie met de beperkte capaciteiten van de huidige versie die in de nieuwe versie/andere software verbeterd zouden moeten zijn…
Heel vaak wordt dit alles door de onderhoudsdienst berustend ervaren als 'ze hebben voor ons beslist dat...' Deze artikels zetten onderhoudsmanagers er toe aan initiatief te nemen, sturend te werken en een degelijke projectplanning op te stellen voor de migratie van oud naar nieuw.
De andere justificatie-artikelenstroom gaat over het overwegen van al dan niet predictief of prognostisch onderhoud te doen. Kort door de bocht geformuleerd: is het financieel zinvol om toestandsafhankelijk onderhoud (TAO) te doen?
Hier vind je de alomtegenwoordige, kwalitatieve artikels die in ronkende volzinnen wijzen op alle geneugtes van TAO. U kent ze beslist: minder pannes, betere planning, minder spares nodig en dies meer. Heel interessant. Nauwelijks iets tegen in te brengen.
Maar uiteindelijk...
komt het neer op naakte, financiële cijfers en daar begint het schoentje te wringen. Het aantal artikels dat voor de dag komt met een bruikbaar model om kosten en baten te balanceren is schaars. Nu hoor ik u al denken: «schaars, het zou wat, we hebben toch maar één model nodig».
En daar moet ik u volmondig gelijk geven. Alleen, zelfs met één model zie ik het nog niet goed komen … zo’n model moet gevoed worden met cijfers. Cijfers over aantal storingen nu, aantal te vermijden storingen met TAO, indirecte en directe onderhoudskosten zonder en met TAO, te vermijden secundaire schade met TAO, impact van TAO op wisselstukkenvoorraad, …
Cijfers die er heel vaak niet zijn of moeilijk (onmogelijk) uit 'het systeem' te halen zijn. Resultaat is dat in praktijk er vaak beslist wordt voor of tegen TAO op basis van buikgevoel en onvolledige informatie. Dat kan toch beter?
We zouden toch stilaan in staat moeten zijn onze onderhoudsstrategieën volledig te doorgronden in alle finesses: impact op installaties, relatie met personeelscapaciteit en link met wisselstukkenbeheer; dit zowel op korte als lange termijn.
Dat vraagt, naast data, ook een analytische kijk op deze strategie. En het te hard vasthouden aan de oude manier van denken, daar waarschuwde Albert Einstein (1879-1955) al voor «We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them.»
Liliane Pintelon is professor aan de KULeuven. Haar onderwijs- en onderzoeksactiviteiten richten zich op maintenance asset management in een industriële context op en medical (maintenance) logistics in een zorgcontext. Ze is auteur van o.a. het boek 'Maintenance Decision Making'.
